เมื่อเย่เฉินเห็นทั้งสองคนต่อสู้กันชุลมุนวุ่นวาย จึงเดินไปปข้างหน้าทันที ลากเย่เฟิงออกมา แล้วเตะเขาออกไปเหมือนผู้รักษาประตูที่เตะลูกฟุตบอล
เย่เฟิงถูกเตะ ถึงแม้เขาจะยังไม่หมดสติ แต่เขาเจ็บจนไม่สามารถขยับตัวได้
และก่อนที่เขาจะพูดอะไร เย่เฉินชี้ไปที่เขาและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ถ้าคุณพูดอีกคำเดียว ผมจะให้เครื่องบินไปส่งคุณที่ซีเรียทันที! ผมเย่เฉินพูดคำไหนคำนั้น!”
คราวนี้เย่เฟิงไม่กล้าเสแสร้งกับเย่เฉินอีกต่อไปแล้ว
เขาไม่รู้ว่าเย่เฉินจะส่งตนเองไปซีเรียจริง ๆ หรือไม่? แต่เขารู้สึกว่าเย่เฉินไม่ได้ล้อเล่นกับตนเอง
เมื่อเห็นเย่เฟิงหุบปาก ท่าทางของเย่เฉินอ่อนลงเล็กน้อยและกล่าวอย่างเย็นชา “ทุกคนโปรดจำไว้ว่า พรุ่งนี้เวลาเจ็ดโมงเช้า ไปรวมตัวกันที่ภูเขาเย่หลิงซาน!”
หลังจากนั้น เขามองไปที่ถังซื่อไห่ และกล่าวว่า “พ่อบ้านถัง รบกวนส่งผมกลับไปที่ตระกูลกู้ด้วย”
เย่โจงฉวนรีบกล่าวว่า “เฉินเอ๋อ ช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ คุณอย่าเพิ่งกลับตระกูลกู้ อยู่พักผ่อนที่นี่คืนหนึ่งเถอะ!”
เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า “คุณไม่ต้องกังวล เพราะอีกฝ่ายได้ปล่อยข่าวออกไปแล้วว่าพรุ่งนี้พบกันที่ภูเขาเย่หลิงซานเวลาแปดโมงเช้า เขาจะไม่เปลี่ยนใจกลางคันอย่างแน่นอน คุณนอนหลับให้สบายเถอะ และพรุ่งนี้เวลาเจ็ดโมงเช้าไปที่ภูเขาเย่หลิงซานก็พอ”
เย่โจงฉวนอายที่จะบอกว่าตนเองหวาดกลัว ดังนั้นคืนนี้จึงต้องการรั้งเย่เฉินให้อยู่ที่ตระกูลเย่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกัดฟันกล่าวว่า “เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นปู่ก็จะไม่รั้งคุณไว้แล้ว”
เฮเลน่าที่นิ่งเงียบมาโดยตลอด ตอนนี้เธอมองไปที่เย่เฉินอย่างเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลังเล
ขณะที่เธอลังเลว่าจะตามเย่เฉินไปดีไหม? แล้วหาโอกาสคุยกับเย่เฉินตามลำพังสักสองสามประโยค คนรับใช้สองคนของเธอก็วิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน
เมื่อเย่ฉางโคงที่อยู่ด้านข้างได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกรำคาญทันที จึงถามว่า “ราชวงศ์ยุโรปเหนือของพวกคุณหมายความว่าอย่างไร? รู้ว่าตระกูลเย่ของพวกเรากำลังมีปัญหา ก็ถอนหมั้นทันที และตัดสัมพันธ์กับพวกเราใช่ไหม?”
หญิงสาวชาวหัวเซี่ยคนนั้นมองเย่ฉางโคง และกล่าวอย่างจริงจังว่า “สุภาพบุรุษท่านนี้ ต้องขอโทษจริง ๆ พวกเราเป็นเพียงคนรับใช้ของราชวงศ์ และมีหน้าที่ปฏิบัติตามคำสั่งของราชวงศ์เท่านั้น พวกเราไม่รู้ว่าทำไมราชวงศ์ถึงได้ออกคำสั่งเช่นนี้”
เฮเลน่าเหลือบมองเย่เฉินด้วยความประหม่า แล้วถามหญิงสาวคนนั้นว่า “โอลิเวียอยากให้ฉันไปที่ไหน?”
หญิงสาวรีบกล่าวว่า “เจ้าหญิงเฮเลน่า อย่างที่ฉันพูดไปเมื่อสักครู่ เจ้าหญิงโอลิเวียให้คุณกลับไปยุโรปเหนือทันที”
“ฉันไม่เชื่อ!” เฮเลน่ากล่าวโพล่งออกมา “ก่อนหน้านั้นโอลิเวียเคยพูดว่าเธอจะไม่ให้ฉันกลับไปยุโรปเหนือ! ตอนนี้คุณย่าป่วยหนักกำลังจะตาย ซึ่งมันเป็นช่วงเวลาสำคัญที่เธอจะได้สืบทอดบัลลังก์ เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะให้ฉันกลับไป!ต้องมีแผนร้ายที่ไม่สามารถบอกให้คนอื่นรู้อย่างแน่นอน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...