ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3255

สรุปบท บทที่ 3255: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 3255 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3255 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ขณะที่พูด เย่เฉินกำชับว่า: “นอกนั้น อย่าเพิ่งเปิดถุงผ้าสีดำบนหัวของพวกเขา ฉันจะเก็บความสงสัยนี้ไว้จนวินาทีสุดท้าย!”

“รับทราบ!”

เหอหงเซิ่งตอบรับด้วยความเคารพ และรีบส่งลูกน้องตระกูลเหอสองสามคนให้จัดการในทันที ให้พวกเขาพาซูโสว่เต้าและเฉินจงเหล่ย ลงมาจากรถ SUV คันที่อยู่ข้างหลัง

คนของตระกูลเย่มองคนของตระกูลเหอนำชายสองคนที่มีถุงผ้าสีดำคลุมหัวออกจากรถ แต่ละคนประหลาดใจอย่างมาก

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้งสองคนนั้นเป็นใคร และไม่รู้ในตอนนี้เย่เฉิน ทำไมต้องพาสองคนนี้ที่ดูเหมือนเชลยมาที่ภูเขาเย่หลิงซาน

แต่ทว่า พวกเขาแต่ละคนมองหน้ากัน สงสัยว่าสองคนนี้มีที่มาอย่างไร และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเย่เฉิน จะมาไม้ไหนกันแน่!

……

ในขณะเดียวกัน ซ่งหวั่นถิงและคุณท่านซ่ง รวมถึงลูกน้องของตระกูลซ่ง ก็ได้มาพบกับนางาฮิโกะ อิโตะ รวมถึงอิโตะ นานาโกะสองคนพ่อและลูกสาว

ลูกน้องตระกูลซ่งเกือบร้อยคน ส่วนใหญ่เป็นนักรบธรรมดาที่อ่อนแอ และบางคนก็ไม่ใช่นักรบเลยด้วยซ้ำ

และพละกำลังของตระกูลอิโตะ ไม่ธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขาพาคนมามากกว่า 100 คน ทั้งหมดต่างก็เป็นยอดฝีมือของสี่ตระกูลนินจาแห่งญี่ปุ่น

หลังจากที่ต่อสู้ศึกที่โตเกียว ตระกูลทากาฮาชิและตระกูลมัตสีโมโตะร่วงหล่น สี่ตระกูลนินจา ล้วนแล้วภักดีต่อตระกูลอิโตะ

เพียงแต่ว่า นินจากลุ่มนี้จนถึงตอนนี้ก็ไม่รู้ว่า พวกเขาจะเผชิญหน้ากับอะไรในวันนี้

ในตอนนี้ซ่งหวั่นถิงถามอิโตะ นานาโกะ: “นานาโกะ เราโทรศัพท์หาอาจารย์เย่กันไหม?”

อิโตะ นานาโกะคิด และพูดอย่างจริงจังว่า: “ไม่ต้องหรอกพี่หวั่นถิง ฉันเกรงว่า นิสัยของเย่เฉินซังจะปฏิเสธการช่วยเหลือจากเรา ดังนั้นก็ไปภูเขาเย่หลิงซานเลย!”

ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยความสิ้นหวังในทันที: “เอาแบบนี้ ฉันก็ไม่บังคับพวกคุณ พวกคุณให้คนขับรถเอารถมาส่งตรงนี้ ฉันจัดการคนขับรถขับรถไปเอง ราคารถเท่าไหร่ ฉันก็จะเช่ารถราคาเท่านั้น คนของพวกคุณไม่ต้องไปภูเขาเย่หลิงซาน รอผ่านวันนี้ไป รถพวกนี้ก็จะคืนพวกคุณ!”

อีกวฝ่ายอุทาน: “รถแปดคันราคาเกือบ 5 ล้าน คุณล้อเล่นฉันเหรอ?”

ซ่งหวั่นถิงพูดโพล่งออกมา: “ฉันไม่ได้น่าเบื่อขนาดนั้น! ขอเพียงแค่คุณตอบตกลง ตอนนี้ฉันก็จะโอนให้คุณ 2 ล้าน เมื่อรถมาถึงเงินที่เหลือ 3 ล้านก็จะโอนให้คุณ!”

“ได้ๆๆ!” อีกฝ่ายได้ยินดังนี้ แทบไม่ลังเลที่จะตอบตกลงเลย

ยังไงรถพวกนี้ก็ขับมาหลายปีแล้ว มูลค่าคงเหลือไม่ถึงครึ่งของราคาเดิม อย่างมากหากไม่ต้องการรถชุดนี้ ยังไงซะ รถมือสองก็ขายได้ในราคารถใหม่ ทำยังไงก็ได้กำไร

อีกอย่างถึงแม้ว่าสำนักว่านหลงมาหาถึงที่ ตัวเองก็มีข้อโต้แย้งที่สมเหตุสมผล สุดท้ายตัวเองก็แค่เอารถให้แขกเช่า แขกขับรถไปที่ไหน ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

หลังจากนั้น 20 นาที รถบัสท่องเที่ยวแปดคันในที่สุดก็มาถึงล่าช้าแล้ว ดังนั้นทั้งสองตระกูลจึงแบ่งเป็นรถแปดคัน เดินทางไปยังภูเขาเย่หลิงซานแล้ว!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน