ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3256

07.00 น.

สุสานบรรพบุรุษตระกูลว่าน

ว่านพั่วจวินและทหารทุกคนแห่งสำนักว่านหลง ทั้งหมดเปลี่ยนมาสวมชุดไว้ทุกข์สีขาวที่ทำจากผ้ากระสอบ

ขบวนแห่ศพ 100 คนนี้พร้อมออกเดินทาง

ซูเฉิงเฟิงที่เพิ่งดื่มเหล้าจนเมาเมื่อคืนก็ตื่นแต่เช้า ทันใดนั้นก็รีบมาที่สุสานบรรพบุรุษตระกูลว่าน

ตามแผนเดิม เขากำลังจะไปที่ภูเขาเย่หลิงซานกับขบวนแห่ศพของว่านพั่วจวิน

ซูเฉิงเฟิงในวันนี้ รู้สึกตื่นเต้นลึกๆภายในใจ

เพิ่งมาถึงสุสานบรรพบุรุษตระกูลว่าน เขาพบกับว่านพั่วจวินที่สวมชุดไว้ทุกข์สีขาว: “พั่วจวิน! ทุกสิ่งที่คุณทำเมื่อวาน ท่ามกลางตระกูลใหญ่ในเย่นจิง ไม่มีใครไม่รู้ไม่เห็น! ใครก็คิดไม่ถึง คุณจากไป 20 ปี วันนี้กลับมาอย่างสง่าผ่าเผยได้ ถ้าวันนี้คุณเหยียบย่ำตระกูลเย่ใต้เท้าของคุณ ในอนาคต ครอบครัวใหญ่ทั้งหมดในเย่นจิงจะเคารพคุณ!”

ว่านพั่วจวินพูดอย่างเฉยเมยว่า: “ถึงเวลาออกเดินทางแล้ว ฉันให้คนเตรียมชุดไว้ทุกข์ให้คุณแล้ว รีบเปลี่ยนซะ จากนั้นก็ไปกับกองทหาร!”

ซูเฉิงเฟิงยิ้มอย่างเก้ๆกังๆเล็กน้อย: “พั่วจวิน คุณดูอายุฉันสิ แก่กว่าพ่อแม่คุณมาก สวมชุดไว้ทุกข์มันไม่ค่อยเหมาะหรือเปล่า……”

ว่านพั่วจวินพูดอย่างเย็นชาว่า: “ให้คุณสวมคุณก็สวมสิ! วันนี้เพื่อฝังศพพ่อแม่ฉัน สำนักว่านหลงทุกคนต่างก็สวมชุดกระสอบกันทั้งนั้น หากคุณไม่สวม งั้นก็ออกไปเราฉันไกลๆเลย!”

ซูเฉิงเฟิงคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคำพูดของว่านพั่วจวิน จะไม่เกรงใจกันเลยสักนิด

แม้ว่าในใจเขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ในตอนนี้เขาก็ไม่กล้าสะบัดเสื้อจากไป

ว่านพั่วจวินจัดการตระกูลเย่ สำหรับตระกูลซูแล้ว เป็นเพียงแค่การลดคู่ปรับไปหนึ่งคนเท่านั้น

แต่ถ้าอยากให้ตระกูลซูอยู่ในระดับที่สูงขึ้นในอนาคต พวกเขาต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับว่านพั่วจวิน

สุดท้ายแล้วผู้อยู่เบื่องหลังที่แข็งแกร่งอย่างสำนักว่านหลง ตัวเองถึงจะไม่ต้องมีอะไรเป็นกังวลแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งปรมาจารย์ลึกลับที่ซ่อนอยู่ในเมืองจินหลิง เป็นคนสนิทของซูเฉิงเฟิงมาโดยตลอด