ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3270

ใครจะไปคาดคิดว่า เหตุการณ์จะเปลี่ยนแปลงมาเป็นแบบนี้

แล้วใครจะไปคาดคิดว่า พละกำลังทั้งหมดของนักบู๊หกดาว ในสายตาของเย่เฉิน จะเป็นเพียงแค่ “ไร้เรี่ยวแรงอ่อนปวกเปียกเหมือนพวกสาวๆ” ประเมินอย่างคาดไม่ถึงแบบนี้！

ลู่เห้าเทียนถึงขั้นกับไม่มีเวลาโมโห

เขาเพียงแค่จ้องมองไปที่กำหมัดของตัวเองอย่างโง่ๆ พูดพึมพำว่า ： “นี่……นี่มันเป็นไปไม่ได้……นี่ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน……”

ว่านพั่วจวินก็ตะลึงงันแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเย่เฉินทำได้อย่างไรกันแน่ แจ่เขาตระหนักถึงได้ว่า เย่เฉินคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ！

และในเวลานี้ สมาชิกตระกูลเย่ และผู้คนที่เข้ามาช่วยเหลือเย่เฉิน แม้ว่าจะตกใจเหมือนกัน แต่ในใจลึกๆ ก็เริ่มดีใจมีความสุขแล้ว！

นักบู๊หกดาวคนหนึ่ง จู่ๆก็ไม่สามารถทำอะไรเย่เฉินได้ นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าเย่เฉินมีความมั่นใจมากจริงๆ！

เย่เฟิงในเวลานี้แทบไม่สนใจความไม่พอใจของตัวเองที่มีต่อเย่เฉินตลอดมาเลย พูดกับเย่ฉางโคงด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า : “เย่เฉินเขา……เขารู้เรื่องศิลปะการต่อสู้จริงๆ？！ ฉันว่าคนๆนี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย！”

เย่ฉางโคงพยักหน้าติดต่อกัน สีหน้าผ่อนคลายขึ้นเยอะ เอ่ยปากพูดว่า ： “ดูแบบนี้แล้ว เย่เฉินไอ้หมอนี่กลับว่าค่อนข้างมีความสามารถจริงๆ！”

พูดแล้ว เย่ฉางโคงรีบพูดสั่งด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า : “เฝ้าสังเกตอีกหน่อย ถ้าหากเย่เฉินจัดการสำนักว่านหลงได้จริงๆ ก็รีบเก็บชุดไว้ทุกข์อีกครั้ง ห้ามให้คนอื่นเห็น！”

เย่โจงฉวนในเวลานี้ก็ตื่นเต้นอย่างมาก เขามองด้านข้างใบหน้าของเย่เฉิน ในใจหวนนึกถึงท่าทางที่เร่าร้อนฮึกเหิม ถืออาวุธในมือของเย่ฉางอิงในตอนนั้น เบ้าตาเต็มไปด้วยน้ำตาโดยไม่รู้ตัว

ในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะถอนใจ ： “ตอนนั้น ตระกูลเย่ไม่กล้าพยายามต่อสู้อย่างหนักร่วมกันกับฉางอิง จนกระทั่งฉางอิงโมโหและออกไป สุดท้ายก็เสียชีวิตห่างไกลจากบ้านเกิด……”

“สำหรับเรื่องนี้ ก็เกือบ 20 ปีแล้ว ในใจของฉันตำหนิตัวเองและรู้สึกผิดมาตลอด……”

“วันนี้ เห็นท่าทางที่เย่เฉินยืนกั้นอยู่ด้านหน้าของสมาชิกตระกูลเย่และหน้าสุสานตระกูลเย่ ในมือถืออาวุธ ทำให้ฉันได้เห็นถึงเงาของฉางอิงอีกครั้ง……”

“บางที นี่ก็อาจจะหมายความว่า ชายชราอย่างฉัน ถึงเวลาที่จะสละตำแหน่งให้เขาแล้ว……”

ในเวลานี้ คนอื่นๆของสำนักว่านหลงก็ไม่สามารถเข้าใจภาพฉากที่อยู่ตรงหน้าได้เลย