เพราะว่า ที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ คือศิลปะต่อสู้ของเขา——ในมวยเสือเทพ เป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุด เสือเทพออกโรง
ที่ลู่เห้าเทียนถูกเรียกว่าพญาเสือแพรขาว เป็นเพราะการฝึกมวยเสือเทพ
ในมวยเสือเทพ การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือรูปแบบ เสือเทพออกโรงนี้เอง
จุดเด่นที่สุดของมันคือ สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งภายในของบุคคลได้อย่างรวดเร็วอย่างน้อย 50%
แต่ วิธีนี้ไม่สามารถใช้แบบลวกๆได้
เพราะถ้าหากใช้มากเกินขีดจำกัด จะมีผลตีกลับที่แข็งแกร่งต่อผู้ใช้
ร่างกายต้องใช้เวลาหลายวันในการซ่อมแซม ในระหว่างการซ่อมแซม ผู้ใช้ทำได้เพียงแสดงพละกำลังของตัวเองได้เพียงครึ่งเดียว
สิ่งที่สำคัญคือทำให้ผลการฝึกตนของผู้ใช้ลดลง อาจต้องใช้เวลาปีหรือสองปี ถึงจะสามารถฝึกฝนในส่วนนี้กลับมาได้
ดังนั้น กระบวนท่าเสือเทพออกโรง เป็นความสามารถพิเศษรักษาชีวิตของลู่เห้าเทียน เว้นเสียแต่จะเป็นอันตรายถึงชีวิต จะต้องนำพลังที่มีทั้งหมดไปใช้ มิฉะนั้นจะไม่สามารถใช้งานได้ง่าย
ในเวลานี้ ลู่เห้าเทียนใช้กระบวนท่านี้เสียเลย แสดงว่าเขาตัดสินใจจะสู้จนสุดชีวิตกับเย่เฉินแล้ว!
และว่านพั่วจวินก็รู้ดี พละกำลังของกระบวนท่านี้ของลู่เห้าเทียนนั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าเป็นตัวเองก็ไม่กล้าเผชิญหน้า มิฉะนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัส
ถ้าลู่เห้าเทียน ไม่สามารถเอาชนะเย่เฉิน ด้วยกระบวนท่านี้ได้ โดยพื้นฐานแล้วสามารถมั่นใจได้ว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นสูงกว่าเขานั่นเอง
งั้นวันนี้ตัวเองถือว่าคิดผิดนึกว่าเขาไม่เก่ง ใครจะไปรู้ว่าเขาเก่งมาก
ลู่เห้าเทียนในตอนนี้ก็ไม่สนใจแล้ว
ความอัปยศอดสูของเขาที่เย่เฉินมีให้ มันมากเกินกว่าจิตใจที่เขาสามารถจะรับได้
ดูถูกตัวเองก็พอแล้ว ถึงขั้นต้องตบตัวเองอีก และต่อหน้าสมาชิกคนสำคัญของสำนักว่านหลง ศักดิ์ศรีเช่นนี้ เขาจะต้องพยายามกู้กลับคืนมาให้ได้
เย่เฉินก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาในช่วงเวลาสั้นๆ พบว่าภายในร่างกายของเขามีความแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากในชั่วพริบตา
คนเหล่านี้ที่อยู่เบื้องหลังเย่เฉิน ต่างก็ไม่เห็นการเคลื่อนไหวเมื่อสักครู่ของเย่เฉิน ไม่รู้ว่าเย่เฉินทำได้อย่างไร
แต่ทั้งหมดนี้ ว่านพั่วจวินรวมถึงทหารสำนักว่านหลงที่อยู่ข้างหลังเขา กลับมองออกชัดเจน
ในตอนนี้ลู่เห้าเทียนปล่อยหมัดของเขาและโฉบไปที่เย่เฉินราวกับเสือ
แต่คิดไม่ถึง สองหมัดที่เดิมทีดังสนั่นของเขานั้น ต่อหน้าเย่เฉิน เขาดูไร้พลังราวกับหมัดของเด็กสามขวบ
เย่เฉินเพียงแค่จับหมัดทั้งสองของเขาอย่างง่ายดาย
วินาทีที่แล้ว ลู่เห้าเทียนยังคงเป็นเสือที่มีพลังเต็มที่
และวินาทีต่อมา ลู่เห้าเทียนเปลี่ยนจากเสือโคร่งที่กินสัตว์อื่น กลายเป็นเสือที่ถูกเจ้าของจับอุ้งเท้าหน้าทั้งสองไว้แน่น เป็นแมวสัตว์เลี้ยงที่เคลื่อนไหวไม่ได้ไปโดยสิ้นเชิง!
ในตอนนี้เย่เฉินเงยหน้าและยิ้มเย็นชา: “ได้ยินว่าแกชื่อ พญาเสือแพรขาว ฉันคิดว่าแกจะเป็นเสือเสียอีก ไม่คิดเลยนะ! ว่าแกยังเทียบไม่ได้แม้แต่ Hello Kitty เลย แกนี่มันขยะดีๆนี่เอง!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...