ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3272

เมื่อได้ยินเสียงที่เย่เฉินเยาะเย้ย ก็ทำให้ลู่เห้าเทียนทั้งโกรธทั้งอาย

เห็นดวงตาขี้เล่นของเย่เฉิน ในส่วนลึกของหัวใจ ก็เกิดความรู้สึกกลัวที่รุนแรงเพิ่มขึ้นอีก

เขาพูดทันทีว่า: “นี่มัน……เป็นไปไม่ได้! เสือเทพออกโรงของฉัน แม้แต่นักบู๊แปดดาวก็ไม่สามารถรับมือกันได้ง่ายๆ! สรุปว่าแกทำมันได้อย่างไรกัน?!”

คำพูดของลู่เห้าเทียน ได้ถามคำถามในใจของทุกคนในสำนักว่านหลงรวมถึงว่านพั่วจวินด้วย

ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง ว่าการโจมตีอย่างเต็มกำลังของลู่เห้าเทียน อ่อนแอโคตรๆเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่เฉิน

โลกแห่งศิลปะการต่อสู้อันยาวนานของพวกเขาถูกโค่นล้มอย่างสิ้นเชิง ไม่เคยคิดฝันว่าจะมีปรมาจารย์ที่ทรงพลังเช่นนี้ในโลกนี้

และว่านพั่วจวินในตอนนี้ ก็ได้ตระหนักอย่างชัดเจนว่าเขาได้เตรียมแผนการแก้แค้นมา 20 ปีแล้ว และเขาอาจจะประกาศความล้มเหลว โดยที่เขายังไม่ได้ลงมือจริงๆ

เมื่อเผชิญหน้ากับ “เสือเทพออกโรง” กระบวนท่าของลู่เห้าเทียนนั้น ท่าทีของเย่เฉิน มองไม่ออกถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาเลย ว่าแท้จริงแล้วเขาอยู่ในระดับไหน!

มันเหมือนกับการยกน้ำหนัก เมื่อนักกีฬายกน้ำหนักสูงสุดที่เขาสามารถทำอย่างสุดกำลัง ถึงแม้คนที่อยู่นอกวงการกีฬาก็สามารถบอกได้จากสภาพร่างกาย สภาพที่แสดงออกมา ก็ดูออกว่าเขาพยายามอย่างสุดฝีมือแล้ว

ถ้าคู่ปรับของคุณมีน้ำหนักที่มากกว่า และดูเหมือนว่าจะทำเต็มกำลังที่สุดแล้ว หรือใช้แรงอย่างมากไปแล้ว ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว งั้นคุณก็สามารถตัดสินระดับที่แท้จริงของเขาได้โดยประมาณ

แต่ว่า ถ้าหากคู่ปรับของคุณใช้มือแค่ข้างเดียว ก็สามารถยกน้ำหนักของคุณได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย งั้นคุณก็ไม่รู้เลยว่าขีดจำกัดของเขาอยู่ที่ไหน เขาออาจจะยกได้มากกว่าสองเท่าด้วยมือเดียวก็ได้ บางทีสองมือสามารถยกได้สี่เท่า แปดเท่า หรือสิบแปดเท่าของน้ำหนัก

แต่เนื่องจากนับตามมาตรฐานของลู่เห้าเทียน ยังด้อยกว่าเขาอีกไกล ดังนั้นใครๆก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินนั้นแข็งแรงมากเท่าไหร่

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาในตอนนี้ และพูดเบาๆว่า: “อ่อนแอจนเหมือนหมา ยังมีหน้าจะมาเรียกว่า เสือเทพออกโรง อีกเหรอ? เปลี่ยนชื่อเถอะ เรียกว่ามดออกจากรูดีกว่า!”

ว่านพั่วจวินมองเย่เฉินอย่างหวาดผวาอย่างมาก มีเพียงความรู้สึกเดียวในใจ ลึกจนไม่เห็นก้นบึ้ง