โอมาน ราโมวิชซึ่งนั่งถัดจากเฮเลน่า กล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “คุณเย่ สัญญาการอภิเษกสมรสนั้นเป็นเพียงสัญญาฉบับหนึ่งเท่านั้น คุณสามารถเลือกที่จะปฏิบัติตามสัญญา และแน่นอนว่าคุณยังสามารถเลือกที่จะไม่ปฏิบัติตามสัญญาก็ได้ ถ้าหากก่อนหน้านั้นทั้งสองฝ่ายกำหนดเงื่อนไขการละเมิดสัญญาไว้ ฝ่ายที่ไม่ปฏิบัติตามสัญญาก็ชดใช้ค่าเสียหายตามเงื่อนไข! และถ้าหากไม่ได้ละเมิดสัญญา ก็มีอิสระที่จะตัดสินใจ ทุกคนล้วนเป็นอารยชน ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องพูดข่มขู่เช่นนี้?”
เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “ผมขอถามว่าคุณเป็นใคร? คุณมีสิทธิ์มาพูดอยู่ที่นี่หรือ?”
โอมาน ราโมวิชนึกไม่ถึงว่าเด็กกะโปโลอย่างเย่เฉิน กล้าที่จะทำให้เขาอับอายขายหน้าต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้!
ดูแล้วเย่เฉินน่าจะอายุประมาณยี่สิบกว่า แต่โอมาน ราโมวิชนั้นอายุห้าสิบกว่าแล้ว ซึ่งแก่กว่าเย่เฉินเกือบยี่สิบปี ถูกเย่เฉินทำให้เขาอับอายขายหน้าขนาดนี้ ซึ่งทำให้เขาไม่สามารถทนได้
ดังนั้น เขาจึงลุกขึ้นยืนทันที ตบโต๊ะและด่าด้วยความโมโหว่า “คนแซ่เย่! คุณรู้ไหมว่าที่นี่คือยุโรป? หรือคุณคิดว่าที่นี่คือหัวเซี่ย? อาศัยเรื่องที่คุณเสียมารยาทต่อผมเมื่อสักครู่ คุณเชื่อหรือไม่ว่าผมสามารถทำให้คุณตายในยุโรปได้?”
เมื่อเห็นโอมาน ราโมวิชกัดฟัน เย่เฉินไม่พูดอะไร แต่ก้าวเดินไปข้างหน้าทันที แล้วคว้าคอปกเสื้อของเขาเอาไว้ แล้วใช้มือตบไปที่หน้าของเขาอย่างแรง จากนั้นผลักเขาไปข้างหลัง ปล่อยให้เขาล้มหงายหลังบนพื้น
ทุกคนรู้สึกตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
ไม่มีใครคิดว่าเย่เฉินจะทำเช่นนั้น!
ริชาร์ดในฐานะเจ้าภาพก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน และไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
ขณะนี้ เจ้าชายริชาร์ดกำลังคิดไตร่ตรอง“ ทำไมคนแซ่เย่คนนี้ถึงได้ยโสโอหังขนาดนี้? ตระกูลเย่เพิ่งถูกสำนักว่านหลงจัดการไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้จักถ่อมตนเลย?”
ขณะที่เขากำลังสงสัย ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ และอุทานอยู่ในใจว่า “แย่แล้ว แย่แล้ว! เกือบลืมไปเลย! สำนักว่านหลงยึดทรัพย์สินของตระกูลเย่ไปครึ่งหนึ่ง มันต้องไม่ใช่เงินสดทั้งหมด และส่วนใหญ่ต้องเป็นหุ้นของตระกูลเย่แน่นอน! สำนักว่านหลงบริหารธุรกิจไม่เก่ง และในอนาคตยังคงต้องพึ่งพาอาศัยตระกูลเย่บริหาร?”
“ถ้าเป็นตามที่กล่าว แม้ว่าตระกูลเย่จะสูญเสียทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ตระกูลเย่กับสำนักว่านหลง สามารถถือได้ว่าพวกเขามีผลประโยชน์ร่วมกันแล้ว!”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ริชาร์ดรู้สึกตกใจกลัวเป็นอย่างมาก “มิน่าเย่เฉินถึงได้ไม่มีความกลัวเพราะถือว่ามีคนหนุนหลัง! ตอนนี้ตระกูลเย่ผูกติดกับสำนักว่านหลงแล้ว!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...