ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3339

เย่เฉินเหลือบมองเขา และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หน้าตาของตระกูลเย่กระหม่อม นั้นเป็นสิ่งผู้มีอิทธิเล็ก ๆ ชาวรัสเซียมาลบหลู่ได้หรือ? แล้วยังมีพระองค์อีกคน เป็นแค่ราชวงศ์ของประเทศเล็ก ๆ คู่ควรที่จะหยิ่งยโสโอหังต่อหน้ากระหม่อมหรือ? ใครให้ความกล้าหาญแก่พวกคุณ?”

ริชาร์ดรู้สึกตื่นตระหนกเช่นกัน

ยิ่งเย่เฉินแข็งกร้าวมากเท่าใด เขายิ่งมั่นใจการคาดเดาของตนเองมากขึ้นเท่านั้น และเชื่อว่าเย่เฉินได้รับการสนับสนุนจากสำนักว่านหลง ดังนั้นเขาถึงได้กล้ายโสโอหังขนาดนี้

ยิ่งเป็นเช่นนั้น เขาก็ยิ่งกลัวเย่เฉินจะโกรธจริง ๆ มิฉะนั้น ถ้าเขาให้สำนักว่านหลงมาจัดการกับตนเองจริง ๆ ตนเองจะไม่สามารถต้านได้

ดังนั้นเขาจึงรีบกล่าวว่า “คุณเย่ เมื่อสักครู่ท่าทีของผมนั้นไม่ถูกต้อง ผมขอโทษคุณ คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้าง อย่าถือสาผมเลย...... ”

โอลิเวียไม่เคยคิดว่าพระราชบิดาของเธอจะอ่อนข้อให้เย่เฉิน จึงกล่าวโพล่งออกมาว่า “พระราชบิดา! จะขอโทษเขาได้อย่างไร?!”

ริชาร์ดกล่าวโพล่งออกมาว่า “หุบปาก!”

โอลิเวียไม่คิดว่าท่าทีของพระราชบิดาจะเปลี่ยนอย่างรวดเร็วขนาดนี้ และเมื่อเธอกำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น โอมาน ราโมวิชที่อยู่ข้างริชาร์ดก็เริ่มตบหน้าตนเอง

ตอนนี้เขารู้สึกกลัวเย่เฉินมาก และกลัวว่าเย่เฉินจะไม่พอใจ แล้วให้สำนักว่านหลงมาจัดการตนเอง

โอลิเวียตกตะลึง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพระราชบิดากับโอมาน ราโมวิชถึงได้หวาดกลัวเย่เฉินมากขนาดนั้น

และหลังจากโอมาน ราโมวิชตบหน้าตนเองไปหลายสิบครั้ง จนหน้าทั้งสองข้างบวมแดง แล้วถามเย่เฉินด้วยท่าทางที่เบลอ ๆ ว่า “คุณ...คุณเย่ ตอนนี้คุณพอใจแล้วหรือยังครับ....”

เย่เฉินเหลือบมองเขาและโบกมือด้วยความรำคาญ เป็นการส่งสัญญาณให้เขาไสหัวออกไป