ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3349

คิดได้ว่าตัวเองพูดผิดไป เขาก็รีบปฏิเสธทันที “ฉันไม่ได้โกง! เมื่อกี้ฉันก็แค่พูดไปมั่วเท่านั้น!”

เย่เฉินพูดเสียงเย็นชา “พูดมั่วงั้นหรอ? ได้!”

เย่เฉินพูดจบ ก็มองไปยังเจ้ามือคนนั้น พูดเสียงแข็งว่า “นาย! พูดทุกอย่างออกมาให้หมด!”

เจ้ามือคนนั้นรีบพูดว่า “วันนี้วิลเลียมเชิญผมมา ก็เพื่ออยากจะให้ผมช่วยเขาจัดไพ่บนโต๊ะพนันให้กับเขา ให้เขาชนะเงินมาก้อนหนึ่ง เขาทำแบบนี้ไม่ใช่แค่เพียงครั้งเดียวแล้ว ทุกครั้งล้วนมีเงินนับล้านถึงสิบล้านยูโรเข้าบัญชี ครั้งนี้ผมเองก็ทำตามคำสั่งของเขา ดังนั้นจึงได้ช่วยเขาโกงครับ…..”

เย่เฉินมองไปทางวิลเลียม ถามด้วยเสียงเย็นชาว่า “มา นายยังมีอะไรจะพูดอีก?”

วิลเลียมไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองยังไงดี ในขณะนี้เอง จู่ๆเขาก็เหลือบไปเห็นใบค้างหนี้บนโต๊ะ

วันนี้ เดิมทีเขาชนะเย่เฉินหนึ่งพันล้าน ตอนนี้แพ้ใบค้างหนี้สองพันล้านไป เท่ากับว่าไม่เพียงแต่จะไม่ชนะเงินของเย่เฉินแล้ว ตัวเองยังเป็นหนี้เข้าไปอีกหนึ่งพันล้าน

แต่เขาคิดว่า หลักฐานการเป็นหนี้ทั้งหมด ล้วนอยู่บนใบค้างหนี้ใบนั้น!

เพียงแค่ใบค้างหนี้ใบนั้นไม่มีอยู่ หนี้ก้อนนี้ ก็ไม่นับแล้ว!

เพียงแค่ทำลายใบค้างหนี้ทิ้ง อย่างมากมันก็แค่ตัวเองเล่นเสียเวลาเปล่าไปคืนหนึ่งก็เท่านั้น!

ฉะนั้น เขายื่นมือออกไปกะทันหันโดยคิดไปเองว่ารวดเร็ว ยื่นมือไปจับใบแจ้งหนี้ใบนั้น แล้วจะยัดเข้าปากอย่างกับบ้าไปแล้ว!

แต่ว่าความรวดเร็วที่เขาคิดนั้น ในสายตาของเย่เฉิน มันช้าอย่างกับมด

ในวินาทีที่วิลเลียมอยากจะยัดใบค้างหนี้เข้าปาก จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าข้อมือของตัวเอง ถูกใครบางคนจับไว้อย่างแน่นหนา!

ตามมาด้วย ข้อมือขวาของเขาก็ส่งเสียงแตกหักที่ดังคมชัดออกมา!

กร็อบ!

เขารู้สึกเพียงแค่ว่าข้อมือขวามีความเจ็บปวดอย่างที่สุด เงยหน้ามองไป ก็พบว่าข้อมือของตัวเองกับแขน เหลือการเชื่อมต่อกันเพียงแค่ผิวหนังแล้วเท่านั้น