ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3358

ตอนนี้เวลานี้

เย่เฉินและเฮเลน่ามาถึงห้องพักผู้ป่วยของราชินีที่อยู่ชั้นบนสุดของปราสาทแล้ว

เดิมทียามเฝ้าประตูคิดอยากจะขวางไว้ แต่เมื่อสอบถามไปที่โอลิเวียแล้ว ก็ปล่อยให้เข้าไป

มาถึงห้องพักผู้ป่วย เย่เฉินไล่บุคลากรทางการแพทย์ออกไป ไปมองดูคนแก่ที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย นี่คือหญิงชราที่กำลังจะตาย เนื่องจากเธอถูกอาการป่วยทรมานมานานหลายปี ทำให้ไม่เห็นถึงราศีและความน่าเกรงขามของราชินีแล้ว

เฮเลน่าที่อยู่ด้านข้างมองเย่เฉินด้วยสีหน้าตั้งตารอคอย ถามเขาว่า “คุณเย่คะ คุณสามารถรักษาคุณย่าของฉัน ให้เธอตื่นขึ้นมาได้มั้ยคะ?”

เย่เฉินพูดนิ่งๆว่า “เพียงแค่เธอยังมีลมหายใจอยู่ ฉันก็สามารถรักษาให้หายได้”

พูดแล้วเย่เฉินก็เดินไปตรงหน้าเตียงผู้ป่วย ใช้มือทาบลงที่จุดชีพจรของคนแก่ ปราณทิพย์บางอย่างค่อยๆกระจายเข้าไป

หลังจากนั้นสักพัก คิ้วของเย่เฉินขมวดแน่น เอ่ยปากพูดว่า “นายหญิงใหญ่ครับ ผมเดาว่า คุณคงจะเป็นคนที่โดดเดี่ยวที่สุดบนโลกใบนี้แล้วละมั้งครับ?”

เมื่อคำพูดนี้ของเย่เฉินพูดออกไป ก็รู้สึกได้ว่านิ้วมือของนายหญิงใหญ่สั่นเล็กน้อย

เฮเลน่าถามอย่างไม่เข้าใจว่า “เย่เฉิน…..คำพูดนี้ของนายหมายความว่ายังไง?”

เย่เฉินส่ายหัว ถอนหายใจพูดว่า “สติของคุณย่าเธอยังตื่นตัวดี ถ้าหากว่าฉันเดาไม่ผิด ตอนนี้เธอก็น่าจะได้ยินที่พวกเราคุยกัน”

“อะไรนะ?” เฮเลน่าอุทานตกใจ “คุณย่าสามารถได้ยินที่พวกเราคุยกัน? แล้วทำไมเธอถึงยังสลบไม่ตื่นละ?”

เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “ที่สลบไม่ตื่น เป็นเพียงแค่ร่างกายของเธอ ไม่ใช่สติของเธอ เพียงแค่เธอไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ก็เท่านั้น”