"111ปี?!"เท็นโนพูดย้ำอย่างตะลึงงัน เธอไม่อยากเชื่อเลยว่ายาธรรมดานี้ จะมีประสิทธิภาพอย่างมาก
แต่ว่า เมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่ได้รับด้วยตัวเองเมื่อกี้ของเธอ เธอโยนความสงสัยทั้งหมดให้ไกลจนมองอะไรไม่เห็นทั้งสิ้น
ตอนนี้ เธอคิดในใจว่า:"ยานี้วิเศษมาก! เมื่อกี้ฉันกินไปแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของยา และตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ถ้าฉันกินยาทั้งเม็ดได้ ประสิทธิภาพจะยิ่งน่าทึ่งขึ้นไปอีกแน่นอน!"
เมื่อคิดถึงนี้ เธอจึงพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ วางใจได้เลย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะช่วยเหลือเฮเลน่าอย่างเต็มที่ และให้ความร่วมมือกับคำขอของคุณเย่อย่างเต็มที่แน่นอน!"
มีแต่ผู้ที่รอดจากความตายเท่านั้น ที่จะรู้ว่าชีวิตมีค่าเพียงใด
สำหรับเท็นโนยุโรปเหนือสูงอายุ ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
เธอเคยสัมผัสความรู้สึกใกล้ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ผ่านความมืดมิดและความโดดเดี่ยวมายาวนานแบบนั้น ดังนั้นสำหรับเธอแล้ว ตอนนี้ การมีชีวิตอยู่จึงสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
เงิน อำนาจ ศักดิ์ศรีใดๆ ล้วนไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าการมีชีวิตอยู่ที่แข็งแรง
ตำแหน่งเท็นโนแล้วยังไงล่ะ? เธอตกอยู่ในอาการหมดสติด้วยตัวตนที่เป็นเท็นโน จนเกือบจะตายหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ?
ตอนนี้ เธอไม่อยากมียศเท็นโน หรือแม้แต่ยศราชวงศ์ใดๆ ก็ไม่เอา ขอแค่เธอสามารถมีสุขภาพดี อายุยืน แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงชราตัวน้อยที่ธรรมดาที่สุด เธอก็เต็มใจมากๆ
ตอนนี้ เธอมีเป้าหมายชีวิตที่สำคัญที่สุดในอนาคตทันที นั่นคือพยายามได้ยาวิเศษจากเย่เฉินให้มากขึ้น
"มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองสามปี จะพอได้ไง!"
แรกๆ ที่ได้ยินเย่เฉินพูดว่าจำคุกตลอดชีวิต เท็นโนก็รู้สึกอดสงสารไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไงหลายปีมานี้ ไม่มีสมาชิกของราชวงศ์คนไหนถูกตัดสินจำคุก นับประสาอะไรกับจำคุกตลอดชีวิต
แต่ว่า เมื่อเธอคิดว่าโอลิเวียได้ค่อยๆฆ่าเธอทีละนิด และถึงกับพยายามควบคุมความเป็นความตายของเธอ ในใจของเธอก็โกรธขึ้นเรื่อยๆ และเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองว่า:"เฮเลน่า เธอไปเรียกคนที่รับผิดชอบกองกำลังป้องกันของราชองศ์มา ได้เวลาคิดบัญชีกับโอลิเวียแล้ว!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:"ไม่ต้องลำบากหรอกครับ โอลิเวียน่าจะมาหาเองเร็วๆนี้"
เฮเลน่าดูเวลา และพบว่าเมื่อกี้เย่เฉินให้เวลาโอลิเวียคิดครึ่งชั่วโมง และตอนนี้ก็ผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว
ดังนั้นเธอจึงถามว่า:"คุณเย่ ถ้าโอลิเวียตอบตกลงคำขอของคุณ คุณจะลงโทษหล่อนจากเบาไปหนักรึเปล่า?"
เย่เฉินโบกมือ:"ไม่ต้องห่วง หล่อนไม่มีทางเห็นด้วยกับคำขอของผม ผมเชื่อว่าหล่อนจะยอมฆ่าผม มากกว่าให้เงินห้าพันล้านยูโรกับผมอย่างตรงไปตรงมา"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...