ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3372

ในมุมมองของเย่เฉิน มาดากัสการ์เป็นประเทศที่ยอดเยี่ยมสำหรับการปฏิรูปแรงงาน

ประการแรก เศรษฐกิจในสถานที่นั้นด้อยพัฒนาอย่างยิ่งและสภาพเลวร้ายอย่างยิ่ง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่ดีต่อการลงโทษสำหรับพวกโอลิเวีย

ประการที่สอง ยิ่งสถานที่ที่ด้อยพัฒนาทางเศรษฐกิจมากเท่าใด ก็ยิ่งต้องการแรงงานคนมากขึ้นเท่านั้น และแรงงานส่วนใหญ่เป็นงานในฟาร์ม อ้อยและฝ้ายล้วนเป็นผลิตภัณฑ์พื้นเมืองของแอฟริกา และล้วนต้องการกำลังคนจำนวนมากในการเก็บเกี่ยว ปริมาณงานก็มากเพียงพอ เพียงพอให้คนกลุ่มนี้ได้ประสบความสุขในการทำงาน

ถึงตอนนั้น ให้ซูจือหยูสร้างสวนขนาดใหญ่กับซูเฉิงเฟิงในมาดากัสการ์ ซื้อที่ดินเพิ่มเพื่อปลูกอ้อยและฝ้าย และมอบงานฟาร์มทั้งหมดให้กับคนเหล่านี้

ตอนนี้โอลิเวียจะทรุดตัวลงแล้ว

เดิมทีเธอมีความกระตือรือร้นสูงมาก และเธอรู้สึกว่าเธอจะได้เป็นเท็นโนในไม่ช้านี้มาตลอด ดังนั้นเธอจึงภูมิใจอย่างยิ่ง

แต่เธอไม่นึกเลยว่า เย่เฉินจะส่งเธอไปที่มาดากัสการ์เพื่อตัดอ้อยและเก็บฝ้ายที่นั่น!

นี่เป็นสิ่งที่คนจนเท่านั้นที่ทำในแอฟริกา จะให้เธอที่เป็นเจ้าหญิงไปทำพวกนี้ เธอจะยอมรับได้อย่างไร......

ดังนั้นเธอจึงทรุดลง และร้องไห้ขอร้องอย่างขมขื่น:"คุณเย่ ฉันไม่อยากไปมาดากัสการ์จริงๆ…...โปรดขายฉันให้โอมาน ราโมวิชเถอะ เขายินดีจะจ่ายเงินจำนวนหนึ่งให้คุณอย่างแน่นอน ยังไงก็ดีกว่าส่งฉันไปมาดากัสการ์มาก……"

เดิมที โอลิเวียเป็นเศรษฐียุคใหม่ที่ดูถูกโอมาน ราโมวิช แต่ตอนนี้โอมาน ราโมวิชกลายเป็นขนมหวานในสายตาของเธอ

เธอคิดในใจว่า:"โอมาน ราโมวิช ต้องการแต่งงานกับผู้หญิงจากราชวงศ์มาโดยตลอด ในเมื่อเขาเต็มใจที่จะแต่งงานกับเฮเลน่า เขาจะต้องเต็มใจที่จะแต่งงานกับฉันด้วยแน่นอน...... เขายอมจ่ายหลายร้อยล้านยูโรด้วยซ้ำ เพื่อเฮเลน่า เขาต้องยอมจ่ายราคาเท่ากับกับฉันด้วย อย่างน้อยฉันก็กลายเป็นหม้ายทรงเครื่องที่รัสเซีย......"