ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3384

จากนั้น เฮเลน่าก็มองถามเย่เฉินอีกครั้ง: “คุณเย่ เมื่อวานนี้อยู่ที่ภูเขาเย่หลิงซาน เพื่อนสนิทผู้หญิงของคุณมากมายขนาดนั้น ไม่คำนึงถึงอันตรายต่อชีวิตก็จะขึ้นภูเขาเย่หลิงซานช่วยเหลือคุณอยู่ห่างๆ หรือว่าพวกเธอก็ใช้เวลานานมากถึงได้ตกหลุมรักคุณเหรอ? หรือว่าพวกเธอก็ไม่มีใครเหมือนฉัน ที่ตกหลุมรักคุณในเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่วันเหรอ?”

เย่เฉินไร้คำพูดไร้คำตอบในทันที

ในบรรดาเพื่อนสนิทหญิงเหล่านั้นของเขา นอกเหนือจากกู้ชิวอี๋ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก คนอื่น ซ่งหวั่นถิงรู้จักกันนานที่สุด อันที่จริงก็เป็นแค่หนึ่งปีกว่าเท่านั้นเอง

เวลาที่รู้จักกับอิโตะ นานาโกะ ซูจือหยู ซูรั่วหลี อันที่จริงก็สั้นๆ

เมื่อเฮเลน่าเห็นว่าเย่เฉินเงียบไม่พูด และพูดอย่างหวั่นไหวว่า: “คุณเย่ เหตุผลที่ฉันไม่กล้าออกมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริง ไม่ใช่เพราะฉันกลัวการเป็นราชินี เพียงแค่กลัวว่าหลังจากที่ฉันเป็นราชินี ไม่มีโอกาสได้เจอกับคุณอีก……แทนที่จะแบบนี้ ฉันยอมไม่เป็นราชินีดีกว่า ยอมพาแม่ไปใช้ชีวิตที่หัวเซี่ย แบบนี้อย่างน้อยยังจะได้ใกล้ชิดกับคุณบ้าง!”

เย่เฉินสงวนท่าทีอ้อมค้อมก่อนหน้านี้ มองดูเฮเลน่า และพูดอย่างจริงจังว่า: “ผู้คนมีเป้าหมายที่สูงส่งมากมายในชีวิต ความรู้สึกอย่างมากที่สุดก็เป็นเพียงแค่หนึ่งในนั้น คุณควรที่จะให้ความสำคัญว่าจะฟื้นฟูราชวงศ์ยุโรปเหนือได้ยังไง ก็เหมือนกับเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันในตอนนี้ ก็ไม่ใช่การอยู่กับภรรยาแล้วชีวิตของตัวเองให้ดี แต่เป็นสืบทอดเจตนารมณ์ของพ่อผม และส่งเสริมให้ตระกูลเย่เจริญรุ่งเรือง”

จากนั้น เย่เฉินถามเธอว่า: “ถ้าหากผมเดาไม่ผิด ตอนที่พ่อของคุณมีชีวิตอยู่ น่าจะคาดหวังว่าคุณสามารถที่จะสืบทอดการรวมประเทศได้นะ?”

คำพูดนี้ของเย่เฉิน เฮเลน่าทลายเกาะป้องกันในใจในทันที และน้ำตาก็ไหลรินลงมาในทันที

เธอคิดถึงพ่อที่โชคร้ายของตัวเอง

เพื่อที่จะให้ตัวเองสืบทอดการรวมประเทศ บรรลุเป้าหมายสูงสุดของสมาชิกราชวงศ์ เขาไม่ลังเลเลยที่จะปิดซ่อนโรคภัยไข้เจ็บของตัวเองมาเป็นเวลายี่สิบปี

ในความคิดของเธอ แม้ว่าตัวเองจะสามารถเป็นราชินีได้หนึ่งวัน ก็ถือได้ว่าเป็นชีวิตที่สมบูรณ์แบบแล้ว