ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3386

ในเวลานี้ ขบวนรถแล่นไปที่สนามบินอย่างรวดเร็ว มาถึงที่โรงเก็บเครื่องบินที่จอดเครื่องบินคองคอร์ด

หลังจากที่ขบวนรถจอดอยู่ที่ข้างเครื่องบิน เย่เฉินก็พูดกับเฮเลน่าว่า“เอาล่ะ ก็ส่งถึงตรงนี้เถอะ ผมไปแล้ว”

เฮเลน่าพูดอย่างอาลัยอาวรณ์ว่า: “คุณเย่ ฉันลงรถไปส่งคุณนะ”

เย่เฉินส่ายหน้า และพูดอย่างจริงจัง: “ไม่ต้องลงจากรถ ที่นี่ถือได้ว่าเป็นพื้นที่สาธารณะ คุณขึ้นครองราชย์เป็นราชินีในไม่ช้านี้แล้ว ในเวลานี้ถ้าหากถูกคนอื่นเห็นที่นี่ ก็อธิบายได้ค่อนข้างยาก”

เฮเลน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่พยักหน้า แล้วกำชับด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้นเล็กน้อย: “คุณเย่ งั้นคุณดูแลตัวเองด้วย!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยปากพูดว่า: “คุณก็เช่นกัน คุณมีเบอร์โทรของผม ถ้าหากต้องการความช่วยเหลือ โทรหาผมได้”

เฮเลน่าพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ: “ฉันรู้แล้ว คุณเย่ ขอบคุณค่ะ!”

“เกรงใจแล้ว”เย่เฉินพยักหน้า เปิดประตูออก แล้วก้าวใหญ่เดินไปที่เครื่องบินคองคอร์ด

หลังจากที่ขึ้นเครื่องบินแล้ว เขานั่งลงบนเบาะโซฟาอันกว้างขวางในห้องโดยสาร และผ่านช่องหน้าต่าง สามารถเห็นเฮเลน่ายังคงนั่งอยู่ในรถ และเงยหน้ามองดูตัวเอง

เฮเลน่าในเวลานี้ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแล้ว และเกือบจะร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้หลายครั้ง

แต่เมื่อเธอพบว่าเย่เฉินกำลังมองดูเธออยู่ ยังฝืนทนความรู้สึกชั่ววูบที่จะร้องไห้ แอบเช็ดน้ำตา และโบกมือให้เย่เฉินด้วยรอยยิ้ม

เย่เฉินก็พยักหน้าส่งสัญญาณให้กับเธอ ในใจที่มีต่อเฮเลน่า ก็เห็นใจเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ว่าเกิดในราชวงศ์ ตลอดชีวิตนี้เฮเลน่าก็อาจจะไม่เคยประสบกับความยากลำบากและความเจ็บปวดเหล่านั้นมาก่อน

แต่ว่าในใจของเย่เฉินก็รู้ดีมาก หลักการของการต้องการสวมมงกุฎก็ต้องแบกรับกับน้ำหนักของมัน เขาทำได้เพียงอวยพรอยู่ในใจของให้เฮเลน่าสามารถที่จะคว้าโอกาสทองนี้ไว้ และกลายเป็นราชินีที่โดดเด่น

ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของลูกเรือของตระกูลเย่มาที่ข้างกายของเย่เฉิน และกล่าวด้วยความเคารพว่า: “คุณชาย สามารถบินได้แล้ว คุณว่าพวกเราออกตัวตอนนี้เลยหรือเปล่าครับ?”