ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3387

เมื่อเย่เฉินกลับมาหัวเซี่ย(ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน)ในค่ำคืนของยุโรปเหนือ สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ที่แตกกระจัดกระจาย กำลังมีจิตใจที่ไม่สงบ ทยอยกลับมาเย่นจิง และมุ่งหน้าไปยังภูเขาเย่หลิงซานที่พระอาทิตย์ยามเช้าขึ้น เตรียมตัวที่จะยอมรับผิดของสำนักว่านหลง

เพราะว่าสำนักว่านหลงประกาศต่อสาธารณชนว่า พวกเขาได้รับบัญชีรายชื่อของงานไหว้บรรพบุรุษของตระกูลเย่ และต้องการให้ทุกคนในบัญชีรายชื่อกลับมา ดังนั้นสมาชิกตระกูลย่อยเหล่านี้ทำได้เพียงย้อนกลับมาที่เย่นจิงอย่างเศร้าหมองอีก

เมื่อพวกเขาหลบหนีตอนกลางคืนก่อนหน้านี้ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองออกจากเย่นจิงตอนกลางคืนมีปัญหาอะไร

เพราะในความคิดของพวกเขา ตัวเองก็แค่สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ ไม่เกี่ยวข้องกับความแค้นระหว่างสำนักว่านหลงกับตระกูลเย่

แต่ว่า ในสายตาของเย่เฉิน สมาชิกตระกูลย่อยเหล่านี้แต่ละคนก็ล้วนอาศัยทรัพยากรของตระกูลเย่เพื่อความอยู่รอดก้าวหน้า บางคนถึงขนาดกินกำไรของตระกูลเย่มานานหลายสิบปี

ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ คนพวกนี้ไม่มีไมตรีจิตความรักใคร่ต่อความเป็นญาติกันแม้แต่น้อย ถึงขนาดไม่คำนึงถึงพื้นฐานของน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ยังสู้คนแปลกหน้าไม่ได้จริงๆ

ในเมื่อพวกเขาไร้น้ำใจไร้คุณธรรมก่อน ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าตัวเองโหดเหี้ยมอำมหิตทีหลัง

ในเวลานี้ สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ มีหนึ่งคนนับหนึ่งคน ก็หมดสภาพเป็นอย่างมาก ราวกับไว้ทุกข์ให้กับพ่อแม่ที่เสียชีวิต พวกเขายังไม่รู้ว่าสิ่งต่อไปที่กำลังรอพวกเขาอยู่ จะเป็นจุดจบอย่างไร

เนื่องจากว่า ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงนั้นกว้างไกล ใครก็ไม่กล้ารุกรานองค์กรทหารรับจ้างชั้นยอดเช่นนี้

ท้องฟ้าของเย่นจิงเพิ่งจะสว่าง สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ก็มาถึงที่เชิงเขาภูเขาเย่หลิงซาน