ในเวลานี้พวกเขายินยอมที่จะเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งออกมา แต่ถ้าหากวิธีการทำลายของใหญ่เพื่อให้ได้ของเล็กน้อย สำหรับความสูญเสียของพวกเขาก็มากกว่านำทรัพย์สินออกมาครึ่งหนึ่ง
ว่านพั่วจวินในเวลานี้ก็ตัดสินไม่ได้เลย ถ้าเพียงแค่ทำภารกิจที่เย่เฉินมอบหมายให้สำเร็จ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น ทุกคนควรที่จะขายสมบัติพัสถานก็ต้องขาย ทำลายของใหญ่เพื่อให้ได้ของเล็กน้อยแล้วยังไง? ทำลายของใหญ่เพื่อให้ได้ของเล็กน้อยก็ต้องถอนของเล็กน้อยที่ได้มาส่งมอบหมายออกมาครึ่งหนึ่ง
แต่ว่า ตอนนี้ยังไม่รู้ว่า เย่เฉินมีท่าทีต่อตระกูลเดียวกันเหล่านี้ยังไงกันแน่ ดังนั้นก็ไม่แน่ใจขนาด จึงเอ่ยปากพูดว่า: “พวกแกส่งมอบสถานการณ์ทรัพย์สินของตัวเองออกมาให้ชัดเจนก่อน เงินสดไม่ถึงครึ่งหนึ่ง จ่ายเงินสดเข้าบัญชีก่อน ส่วนที่เหลือนั้น เดี๋ยวพวกเราจะให้ทางออกกับพวกแกทีหลัง”
ทุกคนหมดหนทาง ทำได้เพียงตกลงเท่านั้น
ดังนั้น พลทหารของว่านพั่วจวิน ก็เริ่มดำเนินการแบ่งลงทะเบียนตระกูลย่อยเหล่านี้ของตระกูลเย่ ถามรายละเอียดสถานการณ์ทรัพย์สินและสถานการณ์เงินสดของทุกคนให้ชัดเจนก่อน หลังจากที่ลงทะเบียนเสร็จ ก็ให้พวกเขาจ่ายเงินสดทั้งหมดก่อน
ตอนที่เงินสดส่วนนี้โอนไปที่บัญชีของสำนักว่านหลงอย่างต่อเนื่อง เครื่องบินคองคอร์ดที่เย่เฉินนั่งมาก็มาได้ลงจอดที่สนามบินเย่นจิงสักที
ทันทีที่ลงจอด ถังซื่อไห่ก็รีบมุ่งหน้ามาที่ภูเขาเย่หลิงซาน
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ผ่อนชำระด้วยบัตรเครดิตของธนาคารทุกงวดก็หกส่วนหนึ่งพันไม่ใช่เหรอ? ผมก็เก็บไม่มากนะ เพียงแค่ทำตามธนาคารเท่านั้นเอง”
ถังซื่อไห่รีบพูดว่า: “คุณชาย พูดแบบนี้ แต่ดอกเบี้ยนี้…….ไม่สิ อัตราค่าธรรมเนียมนี้สูงมากจริงๆ…….ผมกลัวว่าพวกเขาจะแบกรับค่าธรรมเนียมสูงขนาดนี้ไม่ไหว…….”
เย่เฉินท่าทางพ่อค้าหน้าเลือด และพูดอย่าจริงว่า: “แบกรับไม่ไหวก็ไม่เป็นไร ฉันสามารถให้ทางเลือกอื่นกับพวกเขาได้ เงินที่ติดค้างก้อนนี้ ตามส่วนลดพิเศษ คิดเปลี่ยนเป็นการถือครองหลักทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับกิจการของพวกเขา ตัวอย่างเช่นมูลค่ากิจการของเขาห้าพันล้าน แต่เป็นหนี้พวกเราหนึ่งพันล้าน ตามปกติแล้ว หนึ่งพันล้านนี้คิดเปลี่ยนเป็นการถือครองหลักทรัพย์ก็คือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่เพราะว่าพวกเขาติดค้างเงินพวกเรา ฉันไม่เรียกเก็บค่าธรรมเนียมการผ่อนชำระของพวกเขา ดังนั้นไม่ว่าพวกเรายังไงก็ต้องให้ส่วนลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์สำหรับการประเมินมูลค่ารวม แบบนี้ กิจการห้าพันล้าน ลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็คิดให้พวกเขาสี่พันล้าน หนี้สินหนึ่งพันล้านคิดเปลี่ยนเป็นการถือครองหลักทรัพย์ก็คือยี่สิบเปอร์เซ็นต์!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...