ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3397

คำถามของเย่เฉิน ทำให้เย่เทียนเสี่ยวเงียบกริบในทันที

คนอื่นๆที่ยังคงเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองอันชอบธรรมเมื่อกี้นี้ ในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดทรุดตัวลงในทันที

อันที่จริงในใจของพวกเขาก็รู้ดีเป็นอย่างมาก เมื่อพวกเขาหนีออกจากเย่นจิงชั่วข้ามคืน ก็ไม่คำนึกถึงไมตรีจิตความรักใคร่ที่มีต่อกันกับตระกูลเดียวกัน และก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่แม้แต่น้อย

ดังนั้นในเวลานี้เย่เฉินโกงพวกเขาตรงหน้าว่านพั่วจวิน พวกเขาก็ทำได้เพียงทนฝืนกล้ำกลืนความโกรธนี้เอาไว้

แต่ว่า ในเวลานี้พวกเขาแต่ละคนก็เกลียดเย่เฉินในใจอย่างบ้าคลั่งแล้ว

มองดูท่าทีของพวกตระกูลเดียวกัน ก็เหมือนกับจะกินตัวเอง เย่เฉินไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด แต่กลับดูร่างเริงสุขใจ ก็ทำให้คนพวกนี้โกรธจนกระอักเลือด

หลายคนแอบคิดภายในส่วนลึกของหัวใจว่า รอหลังจากเหตุการณ์หัวเลี้ยวหัวต่อนี้ผ่านไป จะต้องหาทางสั่งสอนเย่เฉินดีๆ!

ในเวลานี้ว่านพั่วจวินเอ่ยปากแสดงท่าที: “ฉันคิดว่าหกสิบงวด เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ด้วยแบบนี้ คนอย่างพวกแกก็ไม่ต้องมีแรงกดดันทางการเงินมากเกินไป!”

จากนั้น เขาโบกมือโดยไม่ลังเล และอ้าปากพูดว่า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกแกทั้งหมดก็เซ็นข้อตกลงผ่อนชำระหกสิบงวด สัญญาทั้งหมดจะเซ็นชื่อทางอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งสะดวกและรวดเร็ว! ตามนี้ละกัน ไขว่คว้าเวลาทำให้เสร็จ!”

สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็คร่ำครวญทันที

ผ่อนชำระหกสิบงวด อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเกือบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ด้วยแบบนี้ สุดท้ายสิ่งที่ส่งมอบให้สำนักว่านหลง ก็ไม่ใช่ทรัพย์ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เป็นอย่างน้อยเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์!

ข้อดีเพียงอย่างเดียว ส่วนใหญ่ในนั้นก็เป็นการผ่อนชำระเป็นงวด ถึงแม้จะดอกเบี้ยจะสูงมาก แต่ก็ยืดเวลาให้มากกว่า เทียบเท่ากับว่าหาเงินไปด้วยใช้หนี้ไปด้วย