ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3397

สรุปบท บทที่ 3397 ไม่เหลือทางรอดให้พวกเขา: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 3397 ไม่เหลือทางรอดให้พวกเขา – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 3397 ไม่เหลือทางรอดให้พวกเขา ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

คำถามของเย่เฉิน ทำให้เย่เทียนเสี่ยวเงียบกริบในทันที

คนอื่นๆที่ยังคงเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองอันชอบธรรมเมื่อกี้นี้ ในเวลานี้พวกเขาทั้งหมดทรุดตัวลงในทันที

อันที่จริงในใจของพวกเขาก็รู้ดีเป็นอย่างมาก เมื่อพวกเขาหนีออกจากเย่นจิงชั่วข้ามคืน ก็ไม่คำนึกถึงไมตรีจิตความรักใคร่ที่มีต่อกันกับตระกูลเดียวกัน และก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่แม้แต่น้อย

ดังนั้นในเวลานี้เย่เฉินโกงพวกเขาตรงหน้าว่านพั่วจวิน พวกเขาก็ทำได้เพียงทนฝืนกล้ำกลืนความโกรธนี้เอาไว้

แต่ว่า ในเวลานี้พวกเขาแต่ละคนก็เกลียดเย่เฉินในใจอย่างบ้าคลั่งแล้ว

มองดูท่าทีของพวกตระกูลเดียวกัน ก็เหมือนกับจะกินตัวเอง เย่เฉินไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด แต่กลับดูร่างเริงสุขใจ ก็ทำให้คนพวกนี้โกรธจนกระอักเลือด

หลายคนแอบคิดภายในส่วนลึกของหัวใจว่า รอหลังจากเหตุการณ์หัวเลี้ยวหัวต่อนี้ผ่านไป จะต้องหาทางสั่งสอนเย่เฉินดีๆ!

ในเวลานี้ว่านพั่วจวินเอ่ยปากแสดงท่าที: “ฉันคิดว่าหกสิบงวด เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ด้วยแบบนี้ คนอย่างพวกแกก็ไม่ต้องมีแรงกดดันทางการเงินมากเกินไป!”

จากนั้น เขาโบกมือโดยไม่ลังเล และอ้าปากพูดว่า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกแกทั้งหมดก็เซ็นข้อตกลงผ่อนชำระหกสิบงวด สัญญาทั้งหมดจะเซ็นชื่อทางอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งสะดวกและรวดเร็ว! ตามนี้ละกัน ไขว่คว้าเวลาทำให้เสร็จ!”

สมาชิกตระกูลย่อยของตระกูลเย่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็คร่ำครวญทันที

ผ่อนชำระหกสิบงวด อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเกือบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ด้วยแบบนี้ สุดท้ายสิ่งที่ส่งมอบให้สำนักว่านหลง ก็ไม่ใช่ทรัพย์ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เป็นอย่างน้อยเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์!

ข้อดีเพียงอย่างเดียว ส่วนใหญ่ในนั้นก็เป็นการผ่อนชำระเป็นงวด ถึงแม้จะดอกเบี้ยจะสูงมาก แต่ก็ยืดเวลาให้มากกว่า เทียบเท่ากับว่าหาเงินไปด้วยใช้หนี้ไปด้วย

ต่อมา เย่เฉินมองดูพวกสมาชิกสาขาตระกูลย่อยของตระกูลเย่ และเอ่ยปากพูดว่า: “ผมกังวลว่าในอนาคตไม่กี่ปีพวกเขาจะเพราะว่ากิจการไม่ดี ดังนั้นไม่สามารถชำระเงินงวดนี้ต่อไปได้ ถึงเวลาพวกเขาจะปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม สำนักว่านหลงก็ทำอะไรไม่ได้”

“อีกอย่าง ผมยังกังวลว่าพวกเขาจะโอนย้ายทรัพย์สินหนีไปอย่างเงียบๆ ถ้าหากพวกเขาหนีไปจริงๆ เกรงว่าชั่วขณะหนึ่งสำนักว่านหลงจะจัดการพวกเขาได้ยากจริงๆ”

“แต่ว่า ถ้าหากมีสัญญา ตราบใดที่พวกเขามีการเปลี่ยนอะไรก็ตาม ผมก็สามารถปกป้องสิทธิและผลประโยชน์ของสำนักว่านหลงผ่านช่องทางทางกฎหมาย ถึงเวลานั้นผมสามารถยื่นสัญญาต่อศาลโดยตรงได้ ขออายัดทรัพย์สินทั้งหมดของพวกเขา ให้พวกเขาเอาเงินไปไม่ได้แม้แต่บาทเดียว!”

“ไม่เพียงเท่านั้น ถึงเวลานั้นผมยังสามารถยื่นคำร้องการบังคับคดีตามกฎหมายต่อศาล ในเวลานั้นทรัพย์สินทั้งหมดของพวกเขาจะถูกยึดเพื่อประมูลโดยตรง ค่อยนำเงินก้อนนี้คืนให้กับสำนักว่านหลง”

“ดังคำกล่าวที่ว่ากันไว้ดีกว่าแก้ แบบนี้ โดยพื้นฐานก็สามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน