ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3407

ใครๆ ต่างก็คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินถึงกับจะนำงานไหว้บรรพบุรุษที่12ปีมีครั้งหนึ่ง เปลี่ยนเป็นปีละครั้ง

พึงรู้ไว้ว่า แม้งานไหว้บรรพบุรุษจะมีความหมายไม่ธรรมดา แต่ก็เป็นเรื่องที่เหน็ดเหนื่อยและสิ้นเปลืองเงินทองอย่างมากเรื่องหนึ่ง

ด้วยเหตุนี้ สมาชิกตระกูลย่อยที่มีอายุมากหน่อยบางคนในฝูงชน จึงเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เย่เฉิน......งานไหว้บรรพบุรุษที่ทุกสิบสองปีมีครั้ง เป็นกฎเกณฑ์ที่บรรพบุรุษตั้งขึ้นมา ถ้าเธอเปลี่ยนให้มีปีละครั้ง มันจะบ่อยเกินไปหรือเปล่า? ตัวฉันคิดว่าเราไปรบกวนความสงบบรรพบุรุษบ่อยครั้งเช่นนี้ ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องดี! ถ้าเกิดบรรพบุรุษไม่สบายใจ นั่นเท่ากับไม่เคารพบรรพบุรุษนะ!”

เย่เฉินมองเขา พลางกล่าวเสียงเย็น “ก็เพราะว่าเมื่อก่อนสิบสองปีมีครั้งนี่แหละ ดังนั้นคนแซ่เย่อย่างพวกคุณจึงเอาบรรพบุรุษไปลืมไว้เสียไกลแสนไกล! ผู้อื่นบอกว่าจะมาขุดสุสานบรรพบุรุษของพวกคุณ พวกคุณแต่ละคนถึงกับหนีไปจากเย่นจิงกลางดึกกลางดื่น! นี่ก็คือการเคารพบรรพบุรุษของพวกคุณหรือ?!”

ชายชราผู้นั้นพลันหน้าแดงหูแดง รีบหุบปากทันที

เย่เฉินเห็นเขาไม่พูด จึงซักถามว่า “ทำไมไม่พูดแล้ว? เมื่อกี้ยังพูดฉอดๆๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”

กล่าวจบ เย่เฉินก็ชี้ไปที่สุสานบรรพบุรุษตระกูลเย่ที่อยู่ด้านหลัง แล้วถามเขาเสียงเย็น “มา ต่อหน้าบรรพบุรุษ คุณลองอธิบายกับบรรพบุรุษให้ฟังหน่อย แท้จริงแล้วคุณเคารพบรรพบุรุษอย่างไรกันแน่?”

ชายชราผู้นั้นกล่าวด้วยความอับอายจนสุดจะรับได้ “ฉัน......ฉันผิดไปแล้ว......”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็น “อย่ามาพูดกับผม! เดินออกไป พูดกับบรรพบุรุษด้วยตัวเอง!”

ชายชราได้แต่เดินออกมาจากฝูงชน หันหน้าเข้าหาเนินดินสุสานร้อยกว่าแห่งของบรรพบุรุษตระกูลเย่ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างละอายใจ “บรรพบุรุษตระกูลเย่ที่อยู่เบื้องบน หลานอกตัญญูเย่เหว่ยหมิงผิดไปแล้ว! หวังว่าบรรพบุรุษจะให้อภัย!”