เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมจะให้คุณไปมาดากัสการ์ได้อย่างไร? ถึงอย่างไรคุณก็แซ่แย่ ผมไม่สามารถปล่อยให้คนของตระกูลเย่ไปทำงานให้กับตระกูลซูได้หรอก”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คราวนี้ผมต้องการให้คุณไปที่ยุโรปเหนือ”
เมื่อเย่เฟิงได้ยินคำว่ายุโรปเหนือ เขาไม่เพียงแต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ยังกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ไปที่ยุโรปเหนือ! ผมจะไป! คุณต้องการให้ผมไปทำอะไรที่ยุโรปเหนือ ก็สั่งมาได้เลย ผมจะพยายามทำจนสุดความสามารถ!”
ขณะนี้เย่เฟิงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากและอดไม่ได้ที่จะแอบคิดด้วยความปีติ “เย่เฉิน ให้ผมไปยุโรปเหนือ เขาต้องการให้ผมไปเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ เพื่อร่วมมือกับราชวงศ์ยุโรปเหนือ! นอกจากนั้นเฮเลน่ายังเคยเป็นคู่หมั้นของผม และกำลังจะกลายเป็นราชินียุโรปเหนือ หากผมสามารถเอาชนะใจเฮเลน่าได้อีกครั้ง และแต่งงานกับเฮเลนาได้ ผมจะกลายเป็นสายสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเย่กับราชวงศ์ยุโรปเหนือ! เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะได้รับแต่งตั้งเป็นดยุค! ไม่เพียงแต่ผมจะได้ประโยชน์จากมัน แต่ตระกูลเย่จะได้รับประโยชน์มากมายเช่นกัน ดูเหมือนว่าเย่เฉินจะวางหมากได้ดีจริง ๆ!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฟิงถือว่าเย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของตนเอง และรีบกล่าวประจบประแจงว่า “เย่เฉิน.....โอ้ไม่! ผู้นำตระกูล! คุณวางใจเถอะ! หลังจากที่ผมไปถึงยุโรปเหนือแล้ว ผมจะพยายามจนสุดความสามารถเพื่อเอาชนะใจเฮเลน่า ผมจะไม่มีวันทำให้คุณและตระกูลเย่ผิดหวังอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ “คุณคิดมากเกินไปแล้ว ที่ผมส่งคุณไปที่ยุโรปเหนือ ไม่ได้ให้คุณไปไล่จีบเฮเลน่า นอกจากนั้นเธอกำลังจะกลายเป็นราชินี คุณใช้นิ้วเท้าก็สามารถคิดออกว่า เธอไม่สนใจคุณอย่างแน่นอน”
“ห๊ะ?” เย่เฟิงรู้สึกโศกเศร้าและถามว่า “แล้วคุณจะให้ผมไปยุโรปเหนือทำไม? หรือว่าไปเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ในการร่วมมือกับราชวงศ์ยุโรปเหนือ? แต่ก่อนหน้านั้นคุณได้มอบเรื่องนี้ให้อารองเป็นคนดำเนินการแล้วไม่ใช่หรือ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมไม่ได้ให้คุณไปเป็นตัวแทนของตระกูลเย่แน่นอน เป็นเพราะที่นั่นมีคนสามคนที่จำเป็นต้องจัดการโดยเร็วที่สุด ดังนั้นคุณไปที่ยุโรปเหนือพร้อมกับทหารของสำนักว่านหลง แล้วส่งสามคนนั้นไปยังซีเรีย”
“ห๊ะ? ไปซีเรียเหรอ!” เย่เฟิงแทบทรุดเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และกล่าวโพล่งออกมาว่า “ถ้าอย่างนั้นผมยินยอมอยู่บนภูเขาเย่หลิงซานดีกว่าไปสถานที่อย่างซีเรีย.......”
ถึงแม้ว่าสภาพความเป็นอยู่ของภูเขาเย่หลิงซานจะยากลำบาก แต่อย่างน้อยก็ปลอดภัย
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวเตือนว่า “แต่ทางที่ดีคุณเลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว มิเช่นนั้นผมอาจให้คุณอยู่ที่ซีเรียไปตลอดชีวิต!”
เมื่อเย่เฟิงได้ยินเช่นนั้น รีบพยักหน้าและกล่าวว่า “ผมไปครับ! ผมไปครับ! คุณให้ผมไปเมื่อไหร่ ผมก็จะไปเมื่อนั้น!”
เย่เฉินไม่ได้สนใจไยดีเขาอีก หันไปหานายพลห้าดาวคนหนึ่งของสำนักว่านหลง และกล่าวว่า “ตอนนี้คุณเลือกผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณสี่คน แล้วพาเย่เฟิงขึ้นเครื่องบินคองคอร์ดไปยังยุโรปเหนือ แล้วส่งสามคนที่ผมกล่าวถึงไปหาฮามิด”
นายพลห้าดาวกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจแล้วครับ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...