ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3424

จากนั้น ซูจือหยูก็คิดอยู่ในใจอย่างจริงจัง: “แบบนี้ฉันก็สามารถที่จะอยู่ที่เมืองจินหลิงตั้งแต่คืนวันพฤหัสบดี จนถึงเช้าวันจันทร์ วันจันทร์ก็ลำบากหน่อย ตื่นเช้าหน่อย ออกบ้านตีห้ากว่า หกโมงกว่าก็สามารถบินกลับไปที่เย่นจิง หลังจากที่เครื่องลงจอดแปดโมงกว่าก็นั่งเฮลิคอปเตอร์ตรงไปยังซูซื่อกรุ๊ป ก็ไม่รบกวนเวลาทำงานเก้าโมง”

หลังจากที่เย่เฉินฟังจบก็พูดไม่ออกอย่างช่วยไม่ได้ และทอดถอนหายใจพูดว่า: “ตารางงานนี้ของคุณจัดได้เต็มเกินไปหน่อยนะ”

“ไม่เป็นไร”ซูจือหยูพูดอย่างหนักแน่นว่า: “ตอนนี้ สมรรถภาพทางร่างกายของฉันดีมาก เรื่องแค่นี้สบายมาก”

หลังจากที่พูดจบ เธอมองเย่เฉินตาปริบๆ แฝงด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน และพูดอย่างอ่อนโยนว่า: “ผู้มีพระคุณ ฉันอยู่เมืองจินหลิงนอกเหนือจากแม่ของฉันแล้ว ก็มีเพียงคุณเป็นเพื่อนเท่านั้น ถึงเวลานั้นจะไปเที่ยวหาคุณ คุณจะปฏิเสธฉันไม่ได้นะ”

เย่เฉินพยักหน้า รับปากอย่างสบายๆ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ตราบใดที่เวลายังเอื้ออำนวย คงจะไม่มีปัญหา”

“งั้นก็ดีมาก!”

หลังจากที่ได้รับคำตอบที่ตัวเองต้องการ ในที่สุดซูจือหยูก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เย่เฉินมองดูเวลา และเอ่ยปากพูดว่า: “ดึกมากแล้ว ผมส่งคุณกลับไปที่ตระกูลซูก่อน”

ซูจือหยูรีบถามว่า: “ผู้มีพระคุณจะกลับไปที่ตระกูลเย่คืนนี้หรือเปล่า?”

“ไม่”เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า: “ผมจะกลับไปที่บ้านของลุงกู้ อยู่ที่นั่นรู้สึกสบายใจมากกว่า”

ซูจือหยูนึกถึงกู้ชิวอี๋ แล้วก็นึกถึงการหมั้นหมายของเย่เฉินกับกู้ชิวอี๋ และพยักหน้าอย่างเข้าใจในทันที

เย่เฉินให้เฉินจื๋อข่ายเตรียมรถให้ตัวเองคันหนึ่ง ต่อจากนั้นก็ขับรถคนเดียว และพาซูจือหยูมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของตระกูลซู