ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 347
บทที่ 347
สายตาทุกคนมองไปที่เซียวอี้เชียน
เซียวอี้เชียนรู้สึกทั้งอับอายทั้งโมโห ตะโกนด่าเสียงดัง "นายน่ะสิเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ทั้งตระกูลนายล้วนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ผมจะบอกให้ กูสบายดี!"
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา "ตรงนั้นของใครใช้ไม่ได้ ตัวเองเท่านั้นที่รู้ดี ที่ควรแข็งไม่แข็ง ปากแข็งแล้วมีประโยชน์อะไร?"
ทุกคนมองที่เซียวอี้เชียน เยาะเย้ยขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
หรือว่าประธานเซียวที่มีชื่อเสียงเลื่องลือคนนี้ สูญเสียความเป็นชายไปแล้วจริงๆ?
ดูแล้วน่าจะเป็นไปได้ ไม่งั้นทำไมเขาต้องวิ่งมาประมูลโสมม่วงชั้นเลิศนี่ล่ะ? อีกอย่างยังคลุกคลีอยู่กับเว่ยฉางหมิงของตระกูลเว่ย
วันนี้ในงานมีแต่คนจากการแพทย์แผนจีน ทุกคนก็รู้ว่าตระกูลเว่ยกำลังศึกษาวิจัยเพิ่มความแข็งแรงให้กับผู้ชาย เป็นยาตัวใหม่ที่สามารถฟื้นฟูสมรรถภาพทางเพศของผู้ชาย ดูแล้ว เซียวอี้เชียนที่คลุกคลีอยู่กับเว่ยฉางหมิง คงอยากจะเป็นคนทดสอบยาคนแรกมั้ง?
เซียวอี้เชียนโกรธจนกัดฟัน อ้าปากด่า "เจ้าคนแซ่เย่ อย่ามาพูดใส่ร้ายคนอื่นที่นี่! กูยังมีความสามารถแข็งแรงอยู่!"
“ เมียน้อยของตัวเองยังส่งให้คนอื่นแล้ว ยังจะมาพูดว่ามีความสามารถ? ถ้ามีความสามารถจริงจำเป็นต้องส่งให้คนอื่นหรอ?”
ใบหน้าเซียวอี้เชียนแดงก่ำ พูดด้วยความโกรธจัด "คุณ ... นี่คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร?!"
เซียวเวยเวยถามอย่างโมโห "เย่เฉิน ทำไมคุณถึงไม่มีเหตุไม่มีผลพูดใส่ร้ายคนบริสุทธิ์!"
ตอนที่เย่เฉินเห็นฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งมาถึง ก็รู้ว่าเธอมีความในใจ และดูออกมาเธอมีอะไรจะพูดกับตัวเอง เห็นเธอในที่สุดก็รวบรวมความกล้าพูดออกมา พยักหน้าพูดว่า “ได้ คุณไปส่งผม”
ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเย่เฉินอย่างซาบซึ้งพูดด้วยความเคารพ “อาจารย์เย่เชิญค่ะ!"
ฉินเอ้าเสวี่ยนเดินตามเย่เฉินจนถึงประตูอย่างอ่อนน้อม
เย่เฉินมองไปฉินเอ้าเสวี่ยนที่ท่าทางลังเล จึงเอ่ยปากถาม "เอ้าเสวี่ย บอกมาตามตรง คุณมีเรื่องอะไรในใจใช่ไหม?"
ฉินเอ้าเสวี่ยนกัดริมฝีปากล่าง พูดด้วยความเขินอายจนหน้าแดง “อาจารย์เย่ ท่านมองออกหรอ ... "
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...