เมื่อพูดถึงนี้ เธอพูดเสริมว่า:"สมบัติปัจจุบันของจี๋ชิ่งถัง เป็นงานจริงของท่านฉีไป๋ฉือ แต่ภาพวาดนั้นยังไม่ถึงขั้นเป็นงานชิ้นเอกของท่านฉีไป๋ฉือ ดังนั้นมูลค่าตลาดจึงอยู่ที่ 8 ล้านเท่านั้น……"
หลังจากได้ยิน เย่เฉินก็อดยิ้มพูดไม่ได้ว่า:"ผมก็คิดว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็กลุ้มเรื่องนี้นี่เอง"
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างจริงจังว่า:"ระดับของงานประมูลจะสูงหรือไม่ ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับมูลค่าของสะสมที่เขานำเสนอ แม้ว่ายาอายุวัฒนะจะสามารถขายได้ในราคาที่สูงมาก แต่หากรายการประมูลอื่น ๆ ที่ร่วมด้วยค่อนข้างธรรมดา ฉันเกรงว่ามันจะลดระดับของยาอายุวัฒนะ และทำให้ชื่อเสียงของคุณอาจารย์เย่แปดเปื้อน……"
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"เรื่องนี้แก้ง่ายๆ"
พูดจบ เย่เฉินนิ่งไป แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า:"ตอนที่พวกคุณโปรโมตการประมูล ให้เพิ่มข้อมูลของการสะสม ยินดีให้ผู้ที่ลงทะเบียนเข้าร่วมการประมูล นำของที่มีค่าที่สุดจากของสะสมตัวเอง มาเข้าร่วมการประมูลในงานประมูลครั้งนี้"
ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างลังเลว่า:"อาจารย์เย่ ผู้ที่สามารถซื้อยาอายุวัฒนะได้ น่าจะเป็นกลุ่มคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก พวกเขาซื้อของสะสม เช่นเดียวกับปี่เซี๊ยะมีแต่เข้าไม่มีออก และไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะเอาของเก็บสะสม มาเข้าร่วมการประมูล เว้นแต่จะเป็นการประมูลเพื่อการกุศล"
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:"อาจารย์เย่…... แม้แต่หนึ่งในสี่ของยาอายุวัฒนะ ก็มีค่ามากแล้ว หากใช้มันในเรื่องนี้ มันจะสิ้นเปลืองไปไหม……"
เย่เฉินโบกมือและพูดว่า:"ถ้าคุณต้องการสร้างฉากใหญ่ ต้นทุนแค่นี้มันต้องเอาออกมาอยู่แล้ว ลองนึกภาพดูว่า ถ้าของสะสม20ชิ้นที่เราเลือกในวันนั้น เป็นผลงานศิลปะระดับสูงสุดที่มีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ บวกกับยาอายุวัฒนะชิ้นสุดท้าย งั้นงานประมูลครั้งนี้จะเป็นงานที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครทำเหมือน เมื่อการประมูลจบลง เกรงว่าในเวลาอีกนาน วงการประมูลชั้นนำเหล่านั้น จะไม่มีใครกล้าจัดการประมูลอะไรอีก!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...