จากนั้น เย่เฉินเปลี่ยนเรื่องและถามเธอว่า:"พิธีราชาภิเษกของคุณจบลงแล้วหรือ?"
เฮเลน่าพูดว่า:"ยังค่ะ เดี๋ยวจะมีงานเลี้ยง แต่งานเลี้ยงจะไม่เปิดให้ภายนอกชม ดังนั้นจึงไม่มีการถ่ายทอดสดทางสื่อ"
เฮเลน่าส่งข้อความมาอีกฉบับหนึ่งว่า:"จริงสิ คุณเย่ ท่านย่าโปรโมตเรื่องยาอายุวัฒนะให้แขกรับเชิญแล้ว พวกเขากระตือรือร้นมาก และดูเหมือนว่าพวกเขาจะปรารถนาต่อยาอายุวัฒนะอย่างมาก"
เย่เฉินอมยิ้ม นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ
คราวนี้ เราจะได้สร้างประโยชน์และเก็บเกี่ยวเป็นประวัติการณ์ และเป้าหมายที่ดีที่สุดก็คือมหาเศรษฐีระดับแนวหน้าของยุโรปและอเมริกา
ตราบใดที่โปรโมตให้พวกเขาดีๆ และดึงดูดพวกเขามาที่หัวเซี่ย ตอนนั้นพวกเขาจะใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อประมูลยาอายุวัฒนะแน่นอน
เย่เฉินและเฮเลน่าพูดคุยกันอีกสองสามประโยคบนวีแชท จากนั้นเฮเลน่าก็ไปงานเลี้ยง และเย่เฉินเห็นว่าเป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว เย่เฉินพูดกับซ่งหวั่นถิงและเฉินจื๋อข่ายว่า:"การโปรโมตยาอายุวัฒนะในต่างประเทศเริ่มแล้ว เชื่อว่าในอนาคต จะมีหลายคนค้นหาข่าวที่เกี่ยวกับยาอายุวัฒนะอย่างบ้าคลั่ง และก่อนที่พวกคุณจะเตรียมเอกสารส่งเสริมการขายอย่างเป็นทางการสำหรับการประมูล ต้องพยายามเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับกับภายนอก เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้ามาแทรกแซงก่อนเวลาอันควร"
ซ่งหวั่นถิงและเฉินจื๋อข่ายตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
เย่เฉินพูดกับทั้งสองคนอีกว่า:"วันนี้ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ และเรื่องการประมูล คงต้องรบกวนให้พวกคุณทั้งสองรีบจัดการ"
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:"อาจารย์เย่ ไม่ต้องห่วง หวั่นถิงจะทำให้ดีที่สุดแน่นอน!"
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะไป เฉินจื๋อข่ายก็ถามว่า:"คุณชายจะไปไหนเหรอ? ผมไปส่งนะครับ!"
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า:"ได้"
พูดจบ เขาก็พูดกับซ่งหวั่นถิงว่า:"หวั่นถิง พวกเราไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรมา"
"ค่ะ อาจารย์เย่ ฉันจะไปส่งคุณ"
สำหรับกลุ่มเศรษฐีชั้นนำของโลก ส่วนใหญ่ไม่ชอบโชว์หน้า ยกเว้นบางคนที่มีสมองไม่ดีหาแต่เรื่องตลอดทั้งวัน
แม้ว่าพวกเขาจะเข้าร่วมในการประมูล และประมูลของสะสมมูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์ ไม่เคยเปิดเผยตัวตน และต่างก็ใช้วิธีฝากคนมาประมูลทางโทรศัพท์ ยกเว้นบริษัทประมูลรู้ว่าเขาเป็นใคร นอกนั้นไม่มีใครรู้
เป็นเพราะความเป็นส่วนตัวสามารถได้รับการปกป้องอย่างดี จนคนรวยเหล่านี้กระตือรือร้นที่จะซื้อคอลเล็กชันในการประมูลชั้นนำเหล่านั้น
เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับความขาดแคลนของยาอายุวัฒนะในครั้งนี้ และเพื่อป้องกันการประมูลแบบฝากคนอื่นมาประมูลให้และการขายต่อ เย่เฉินกำหนดให้ทุกคนซื้อด้วยตนเอง และกินในงานเลย
ดังนั้นเขาจะต้องทำงานความเป็นส่วนตัวของคนรวยเหล่านี้ให้ดี ไม่เช่นนั้นจะทำให้พวกเขาได้รับประสบการณ์การซื้อที่แย่มาก
ในเมื่อเป็นการสร้างผลประโยชน์และเก็บเกี่ยว แน่นอนว่าในขณะที่สร้างผลประโยชน์ ยังสามารถทำให้การเก็บเกี่ยวรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...