เย่เฉินยิ้มพูดว่า:"ผมอยากจะคุยกับคุณ และแก้ไขปัญหานี้ให้ได้ พรุ่งนี้คุณมีเวลาไหม? หากคุณมีเวลา เราจะพบกันที่ฐานของคามมิต และพูดคุยเรื่องนี้กันดีๆ"
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า:"จริงสิ เวลานั้น ผมจะเรียกว่านพั่วจวินประมุขสำนักว่านหลงไปด้วย"
ซัยยิตพูดอย่างตกใจว่า:"คุณเย่ คุณรู้จักกับว่านพั่วจวินเหรอ?"
เย่เฉินพูดว่า:"ก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก และเพิ่งรู้จักเขาเมื่อไม่นานนี้เอง ดังนั้นผมจึงอยากช่วยเป็นสื่อกลางให้พวกคุณ และหาทางแก้ไขที่เป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย คุณคิดว่าไง?"
"ไม่มีปัญหา!"ซัยยิตพูดตกลงโดยไม่ลังเล
สำหรับเขา เชลยพวกนั้นตอนนี้เป็นปัญหาใหญ่มาก
ถ้าขังไว้แบบนี้ตลอดล่ะก็ ไม่รู้จะต้องเสียทุนไปอีกเท่าไหร่
แต่ถ้าปล่อยพวกเขาหมด และขับไล่ออกจากประเทศ เรื่องนี้จะยิ่งแย่กว่าเดิมอีก
ดังนั้นตอนนี้เขาจึงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเล็กน้อย
…...
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เย่เฉินอ้างว่ามีธุระ และออกจากบ้านคนเดียว
หลังจากขับรถไปสนามบินแล้ว เขาก็ขึ้นเครื่องบินคองคอร์ดไปยังเลบานอนโดยตรง
ตอนเที่ยง เย่เฉินได้พบกับว่านพั่วจวินที่เลบานอนแล้ว จากนั้นจึงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ตรงไปยังฐานของคามมิต
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"ดูสิ สิ่งที่โจรสลัดเหล่านี้มักชอบทำ คือการลักพาตัวลูกเรือและเรียกค่าไถ่ ดังนั้น ทำไมเราไม่ให้พวกเขาขึ้นเรือก่อนล่ะ? จากนั้นก็จับพวกเขาทั้งเป็น และขอค่าไถ่ล่ะ? "
ว่านพั่วจวินตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างตื่นเต้น:"วิธีนี้ดี! ใช้วิธีของอีกฝ่ายไปทำอีกฝ่ายคืน ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงก็สามารถกระจายออกไปได้อย่างสมบูรณ์!"
เย่เฉินพยักหน้าและสั่งว่า:"ถ้าพวกเขาจ่ายค่าไถ่ก็ปล่อยพวกเขาไป และถ้าพวกเขาไม่จ่ายค่าไถ่ ก็ฆ่าพวกเขาซะ! ต่อไปสำนักว่านหลงต้องใจดำกว่าพวกโจรสลัดเหล่านี้เด็ดขาด! และเล่นพวกเขาสักหน่อย เล่นจนกว่าพวกเขาจะกลัวคุณจากใจ มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่พวกเขาจะซื่อสัตย์ต่อหน้าคุณ"
พูดจบ เย่เฉินพูดอีกครั้ง:"ผมรู้สถานการณ์โจรสลัดในอ่าวเอเดนคร่าวๆ แล้ว พวกเขาจำนวนมาก และมีความอยากแก้แค้นรุนแรง ถ้าต่อไปพวกเขากล้ามาล้างแค้นสำนักว่านหลง หรือแก้แค้นรือบรรทุกสินค้าของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัด ถ้าอย่างนั้นก็แค่ส่งนายพลระดับห้าดาวสองสามคนไปแอบเข้าไปซ่องพวกเขา และฆ่าผู้นำของพวกเขาซะ!"
"ผู้นำคนเก่าถูกฆ่า และถ้าผู้นำคนใหม่ยังกล้าที่จะเป็นศัตรูของเราอีก ก็ฆ่าเขาไปด้วย!"
"ฆ่าจนกว่าจะมีผู้นำที่ไม่กล้าเป็นศัตรูกับเราอีกต่อไป!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...