ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 350
บทที่ 350
เย่เฉินลากเธอไปที่ฝั่ง พร้อมกับตะโกนอย่างเย็นชา "ร่างกายที่พ่อแม่มอบให้ เธอเพื่อผู้ชายเลวๆที่ทำร้ายร่างกายเธอ ไม่ละอายต่อพ่อแม่เธอหรอ?!"
เด็กหญิงร้องไห้โฮ "ได้โปรดให้ฉันตายเถอะ ผู้หญิงสกปรกอย่างฉัน ไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ ฉันมีชีวิตอยู่มีแต่ทำให้พวกเขาอับอาย มีแต่ฉันตายถึงจะทำให้พวกเขาหลุดพ้น……"
เย่เฉินลากเธอไปที่ฝั่งอย่างสบายๆ โยนเธอลงพื้นหญ้าบนฝั่ง ชี้ไปที่จมูกของเธอและพูดอย่างโกรธเกรี้ยว "โง่! คุณมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงแต่เพื่อตัวเอง แต่ยังเพื่อพ่อแม่ด้วย พวกเขาลำบากยากเย็นกว่าจะเลี้ยงดูให้คุณเป็นผู้เป็นคน ให้คุณเติบโต ส่งเรียนหนังสือ ไม่ใช่ให้คุณฆ่าตัวตายเพื่อผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง! พวกเขาอยากให้คุณเติบโตเป็นผู้ใหญ่ กลายเป็นคนที่มีคุณภาพ ทำประโยชน์เพื่อประเทศชาติและเพื่อสังคม! "
ในเวลานี้เด็กผู้หญิงทุกคนร้องไห้อยู่รอบ ๆ เกลี้ยกล่อมว่า "หลิ่วเยว่ ทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้ล่ะ! เพื่อผู้ชายเลวๆคนนั้นทำร้ายตัวเอง เธอว่ามันคุ้มค่าไหม?"
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าหลิ่วเยว่ร้องไห้จนระเบิดออกมา พูดว่า "ฉันสกปรกมาก ผิดต่อเขา ถ้าฉันไม่ตาย เขาต้องได้รับความทุกข์ทรมาน ฉันไม่อยากให้เขาทุกข์ทรมาน ฉันอยากให้เขามีความสุข ... "
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ดูแล้วผู้หญิงที่ชื่อหลิ่วเยว่ จะถูกอีกฝ่ายล้างสมองอย่างหนัก!
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆทันที "พวกคุณไปอยู่ข้างๆก่อน ผมขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว"
เด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ลังเลเล็กน้อย ตาโตของฉินเอ้าเสวี่ยนที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความศรัทธา พูดกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อยู่ข้างๆว่า "พวกเราไปฝั่งนู้น ให้พี่เย่ปลอบเธอ"
เมื่อเห็นว่าฉินเอ้าเสวี่ยน พูดอย่างนี้ คนอื่น ๆ ถึงจะพยักหน้า และทุกคนก็ถอยห่างออกไป
หลิวเยว่นั่งตัวเปียกอยู่บนพื้นโคลนริมฝั่ง ปากก็บ่นพึมพำ "ให้ฉันตายเถอะ ผู้หญิงสกปรกอย่างฉันไม่สมควรมีชีวิตอยู่ฉันจะใช้ความตายเพื่อแสดงให้เห็นว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขานั้นเป็นความจริง ฉันจะใช้ความตายเพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันรักเขาจริงๆ... "
หลิวเยว่พูดอย่างซื่อบื้อ "ตอนที่ฉันอยู่ปีหนึ่งคุยมีแฟนคนหนึ่ง เพราะความประมาทจึงได้เสียตัวครั้งแรกให้กับเขา ต่อมาได้มารู้จักอู๋ฉี เขาตามจีบฉันมาตลอด ฉันก็ชอบเขามาก พอหลังจากที่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉัน ก็แสดงท่าทางรังเกียจฉันทันที ทุกครั้งหลังมีอะไรกับฉันแล้ว ก็จะทุบตีฉัน ด่าฉัน บอกว่าฉันสกปรก บอกว่าฉันผิดต่อเขา... "
เย่เฉินพยักหน้า ใช้คำพูดและเสียงที่น่าเกรงขาม "หลิวเยว่ สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ คุณจะต้องจำเข้าไปในสมองตลอดชีวิต จนกว่าคุณจะแก่ตาย ก็ห้ามลืม คุณทำได้ไหม?”
หลิวเยว่ในเวลานี้ถูกเย่เฉินกล่อม การกล่อมของเย่เฉิน มีพลังงานทางจิตวิญญาณเข้าช่วย การกล่อมแบบนี้เหนือกว่าจิตวิทยาของผู้ชายเลวคนนั้น ดังนั้นเธอจึงรีบพยักหน้าอย่างเคารพและพูดว่า "ท่านรีบสั่งมาเลยค่ะ หลิวเยว่จะทำอย่างสุดความสามารถ! "
เย่เฉินพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ "คุณจำไว้นะ คุณแค่ทำในเรื่องที่คู่รักทุกคนในโลกนี้ล้วนทำกัน นี่เป็นทางเลือกของตัวเอง ไม่เกี่ยวกับความสกปรก อีกอย่างชีวิตของคุณมีค่าที่สุดบนโลกมนุษย์ มันไม่ใช่ของคุณคนเดียว มันยังเป็นของพ่อแม่คุณด้วย และเป็นของทุกคนที่รักคุณจริง คนที่รักคุณจริงๆ จะไม่พูดให้คุณทิ้งชีวิต ดังนั้น ต่อจากนี้คุณต้องทะนุถนอมชีวิตตัวเอง อยู่ห่างจากผู้ชายเลว กตัญญูต่อพ่อแม่ ทำประโยชน์ต่อสังคม เข้าใจไหม?!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...