ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3507

นอกเหนือนี้ ก็คือปัญหาของนักโทษ

ว่านพั่วจวินได้จัดการให้เจ้าหน้าที่การเงินของสำนักว่านหลงโอนเงินให้สำเร็จในทันที และซัยยิตก็เป็นคนเริ่มเตรียมการสำหรับการปล่อยตัวคนด้วยตัวเอง คาดการณ์ว่าทั้งหมดหนึ่งหมื่นห้าพันคนก็ถูกส่งไปยังดามัสกัสโดยเร็วที่สุดในคืนนี้

ว่านพั่วจวินตั้งใจว่า ให้พลทหารหนึ่งหมื่นห้าพันนายนี้ ลาพักหนึ่งอาทิตย์ ให้พวกเขาขึ้นเครื่องบินจากดามัสกัสกลับไปยังประเทศที่พำนักถาวรเพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่ หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ก็ค่อยจัดภารกิจต่อไปของพวกเขาใหม่

เย่เฉินไม่ได้คัดค้านอะไรกับการเตรียมการของเขา ก็ให้อำนาจเต็มกับตัวเขาเองจัดเตรียม

นับตั้งแต่นั้นมา ปัญหาสำคัญทั้งหมดในตะวันออกกลางก็ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว สำหรับว่าว่านพั่วจวินจะนำสำนักว่านหลงไปสูงยังไง อนาคตส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง

……

ในอีกด้านหนึ่งของโลก เว่ยเลี่ยงนำยาเกิดใหม่เก้าเสวียนยี่สิบกล่อง เร่งรีบไปที่วอชิงตัน

หลังจากลงจากเครื่องบิน เขาก็ติดต่อบริษัทประชาสัมพันธ์ที่รับผิดชอบในการชักใยอยู่เบื้องหลัง และเชิญผู้รับผิดชอบของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาไปรับประทานอาหาร

อีกฝ่ายเพียงแค่รับปากมาทานอาหารมื้อหนึ่ง ไม่สัญญาว่าจะจัดการปัญหาใด เว่ยเลี่ยงก็ด้วยเหตุนี้จ่ายไปห้าหมื่นดอลลาร์สหรัฐ

และห้าหมื่นดอลลาร์สหรัฐนี้ บริษัทประชาสัมพันธ์ได้เงินสองหมื่นดอลลาร์สหรัฐ ที่เหลือสามหมื่นดอลลาร์สหรัฐ ก็ตกลงไปในกระเป๋าของผู้รับผิดชอบ

เรื่องราวแบบนี้ เป็นการกระทำสีเทาที่เห็นได้ทั่วไปมากในสหรัฐอเมริกา และอยู่ในพื้นที่ที่คลุมเครือระหว่างปกติและผิดกฎหมาย ดังนั้นก็เป็นวิธีการในการสร้างรายได้ของสำหรับเจ้าหน้าที่รัฐของสหรัฐอเมริกัน

สิ่งที่เว่ยเลี่ยงต้องทำ ก็คือพยายามอย่างมากอยู่ในช่วงเวลาอาหารมื้อนี้ แนะนำยาเกิดใหม่เก้าเสวียนให้กับอีกฝ่าย ต่อจากนั้นลองพูดโน้มน้าวอีกฝ่าย ลองทดสอบยาของยาเกิดใหม่เก้าเสวียน ถ้าหากแน่ใจว่าไม่มีผลข้างเคียงที่เป็นพิษ ก็สามารถดำเนินการทดลองทางคลินิกพื้นที่ขนาดเล็ก ด้วยแบบนั้น พวกเขาสามารถเห็นผลของยาเกิดใหม่เก้าเสวียนได้ในไม่ช้า

ถ้าเกิดพวกเขาแน่ใจว่ายาเกิดใหม่เก้าเสวียนมีผลการรักษาโรคมะเร็งที่ดีมากจริงๆ ก็ย่อมตระหนักถึงคุณค่าอันยิ่งใหญ่ของยาตัวนี้โดยธรรมชาติ ในขณะเดียวกันยาเหล่านี้ก็จะช่วยเพิ่มการรับความรู้ความเข้าใจกับการยอมรับ

บริษัทประชาสัมพันธ์เพื่อที่จะลดความเสี่ยงให้มากที่สุด จึงเลือกสถานที่รับประทานอาหารในร้านอาหารเล็กๆที่พวกเขาเปิดเอง

นักปฏิบัติการประชาสัมพันธ์พาอีกฝ่ายไปตรงหน้าของเว่ยเลี่ยง และพูดแนะนำว่า: “คุณเว่ย ท่านนี้ก็คือคุณเจมส์ สมิธ”

คนที่ถูกเรียกว่าเจมส์ สมิธ เป็นชายผิวขาววัยกลางคนในวัยสี่สิบ เขาเจอกับเว่ยเลี่ยง พูดอย่างค่อนข้างละอายใจว่า: “ขอโทษด้วยครับคุณเว่ย ให้คุณรอนานแล้ว ที่บ้านมีเรื่องเล็กน้อยต้องให้ผมจัดการ”

เจมส์ สมิธมองดูแล้วก็ค่อนข้างลุกลน ผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย กระดุมเสื้อแรกก็หายไป เหลือเพียงเส้นด้ายสั้นๆ และเนกไทก็ดูเหมือนจะถูกดึงออก บิดเบี้ยวคลุมอยู่ในเสื้อสูท

เว่ยเลี่ยงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาคิดว่า เขารู้สึกว่าคนระดับอย่างสมิธ เป็นสมาชิกของชนชั้นสูงในสหรัฐอเมริกาอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะเป็นสมาชิกของแวดวงชั้นนำบางแห่ง เนื่องจากว่าอำนาจในมือของเขามากมาย และมีสถานะทางสังคมก็สูงมาก

คนแบบนี้ ทุกคนถือว่าตัวเองเป็นบุคคลมีอำนาจอิทธิพลมาก ดังนั้นจึงให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ส่วนตัวเป็นอย่างมาก การแต่งกายและพฤติกรรมก็พิถีพิถันเป็นอย่างมาก ถึงขนาดผมเส้นเดียวก็จะไม่ยุ่งเหยิง และเจมส์ สมิธคนนี้ดูแล้ว ก็เหมือนกับพนักงานขายประกันที่ตกระกำลำบาก

สิ่งนี้ทำให้เว่ยเลี่ยงคาดเดาว่า เขาน่าจะพบกับบางสิ่งที่ยากลำบาก