ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3515

ในเวลานี้สมิธร้องไห้ตาแดงแล้ว และน้ำตาเม็ดใหญ่ก็ไหลรินลงมา

หลังจากที่เขาลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า: “ช่างเหอะ……ก็ให้เขาใช้เวลาครั้งสุดท้ายอย่างสงบสุขเถอะ…….ผมไม่อยากให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป…….”

หมอพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม และเอ่ยปากพูดว่า: “คุณสมิธ คุณตัดสินใจได้ถูกต้องมาก ผมเชื่อว่าจิมมี่จะขอบคุณคุณสำหรับเรื่องนี้”

สมิธก็ถามอย่างสะอึกสะอื้นว่า: “เขายังฟื้นขึ้นมาได้อีกหรือเปล่า?”

หมอบอกว่า: “ยาระงับประสาทที่พวกเราฉีดเข้าไป จำนวนน้อยมาก ไม่มีอะไรผิดคาด ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงน่าจะฟื้นขึ้นมา พวกคุณทั้งครอบครัวสามารถเข้าไปอยู่กับเขาได้นานหน่อย”

สมิธพยักหน้าด้วยตาสีแดง หมอตบไหล่ของเขา และพูดปลอบโยนว่า: “ตอนนี้พวกคุณสามารถเข้าไปได้แล้ว ฉันก็ไม่รบกวนพวกคุณทั้งครอบครัวแล้ว มีเรื่องก็กดกริ่งเรียก ฉันจะรีบมาเป็นอันดับแรก”

“ครับ…….”

หมอไปแล้ว เดิมทีห้องไอซียูต้องการสภาพแวดล้อมที่ปลอดเชื้อสูงเป็นอย่างมากไม่ว่าข้อจำกัดอะไรก็ตาม ซึ่งนี่ก็หมายความว่า ผู้ป่วยในห้องผู้ป่วยได้เริ่มคล้อยไปตามธรรมชาติแล้ว

สมิธพาภรรยาและลูกสาวเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย ลูกชายบนเตียงผู้ป่วยยังคงอยู่ในอาการโคม่า แต่มองออกว่า ตอนนี้อาการของเขาย่ำแย่เป็นอย่างมาก คนทั้งคนไม่มีสีเลือดแม้แต่น้อย ซีดเซียวและอ่อนแอ

ภรรยาของสมิธค่อนข้างควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ร้องไห้ฟุบลงข้างเตียงผู้ป่วย เธอจับมือลูกชายแน่น และพูดด้วยความสะอึกสะอื้น: “จิมมี่ รับปากแม่สิว่าลูกจะต้องดีขึ้นมา แม่ขาดลูกไม่ได้……”

สมิธเช็ดน้ำตาอย่างเงียบๆ และพูดด้วยความสะอึกสะอื้น: “เจนนี่ พวกเรากำลังจะสูญเสียจิมมี่ไป คุณต้องยอมรับความเป็นจริงนี้……”

“ไม่……”เจนนี่ สมิธส่ายหน้าพูดว่า: “ฉันไม่ยอมรับ! ใครก็ตามอย่าได้คิดที่จะพรากลูกชายของฉันไปจากข้างกายของฉัน แม้แต่พระเจ้าก็ไม่ได้!”