เว่ยเลี่ยงเอ่ยพูดว่า “ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนของเราไม่มีผลข้างเคียงใดๆ แต่ถ้าอาการของเขาค่อนข้างหนัก คุณสามารถให้เขากินหลายๆเม็ดได้ ทุกครึ่งชั่วโมงให้เขากินหนึ่งเม็ด จนกว่าจะกินครบเจ็ดเม็ด แบบนี้อย่างน้อยก็สามารถรับประกันได้ว่า เขาจะไม่เป็นอันตรายใดๆในอีกสองสามเดือน ไม่อย่างนั้นถ้าหากเซลล์มะเร็งแผ่ขยายและสะสมเพิ่มเรื่่อยๆ เขาอาจจะตกอยู่ในสภาวะวิกฤตในเวลาไม่ช้า”
สมิธรีบเอ่ยถามขึ้น “ถ้าวันนี้กินหมด แล้วพรุ่งนี้จะทำยังไง?”
เว่ยเลี่ยงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ผมบอกแล้วไง ถ้ากินหมดวันนี้ อย่างน้อยก็ยังสามารถรับประกันได้ว่าเขาจะยื้อชีวิตไปได้อีกสองสามเดือน ถ้าหากควบคุมเซลล์มะเร็งได้ ไม่แน่อาจมีชีวิตอยู่ถึงปีก็ได้ ส่วนยาที่เหลือ เอาไว้วันหลังค่อยคุยแล้วกัน”
เว่ยเลี่ยงเอ่ยขึ้นมาอีกว่า “คุณสมิธ ตอนนี้ผมอยากพักผ่อน ขออนุญาตวางสายนะครับ”
ต่อจากนั้น เว่ยเลี่ยงก็ไม่รอให้สมิธได้ตอบกลับ ชิงวางสายไปก่อน
เมื่อวางสายเสร็จ เว่ยเลี่ยงก็โทรหาพนักงานสนามบิน ให้พวกเขายื่นเรื่องเที่ยวบินและเตรียมเครื่องบินให้ ส่วนตัวเองจะรีบตามไปที่สนามบินให้เร็วที่สุด
หลังจากโทรหาพนักงานสนามบินเสร็จ เว่ยเลี่ยงก็ปิดเครื่อง เก็บข้าวของทุกอย่าง ไม่แม้แต่จะทำเรื่องคืนห้อง ออกมาเรียกรถออกจากโรงแรมตรงไปที่สนามบินทันที
……
ด้านสมิธที่ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลยังคงไม่ลดละที่จะขอยาเกิดใหม่เก้าเสวียนอีกกระปุกกับเว่ยเลี่ยง
เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ ก็ปั้นหน้าโทรไปหาเว่ยเลี่ยงอีกครั้ง แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า เสียงปลายสายจะดังขึ้นมาว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว
ในใจของสมิธรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก ถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก ให้ตายยังไงเขาก็คงไม่เล่นตัวกับเว่ยเลี่ยง ยังไงก็ต้องเอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองกระปุกนั้นมาให้ได้
แต่น่าเสียดาย ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาเสียใจเรื่องยาย้อนหลังอะไรทั้งนั้น ดังนั้นจึงทำได้แค่พุ่งความสนใจมาที่จิมมี่ลูกชายของเขาอีกครั้ง
เขาหันไปพูดกับภรรยาว่า “เจนนี่ รอก่อน!อีกสองสามนาทีค่อยให้จิมมี่กินยา!”
ในตอนที่เจนนี่กำลังแปลกใจ เขาก็รีบหันไปพูดกับหมอเจ้าของไข้ว่า “เรียกคนของคุณมาที่นี่ให้หมด ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปให้เฝ้าติดตามการเปลี่ยนแปลงของร่างกายจิมมี่อย่างใกล้ชิด และต้องจดบันทึกเอาไว้ไม่ให้ขาดแม้แต่รายละเอียดเดียว อีกอย่าง เตรียมกล้องมาบันทึกภาพตลอดทั้งกระบวนการด้วย ผมล่ะอยากจะเห็นจริงๆ ว่ายาชนิดนี้มันจะเก่งกาจสักแค่ไหนกันเชียว!”
“ครับ!”
หมอเจ้าของไข้เองก็แทบจะทนรอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
เมื่อสักครู่เขาพลาดกระบวนการทานยาของจิมมี่ทั้งหมด ตอนที่ตามมาก็เห็นแค่ผลลัพธ์ ดังนั้นในตอนนี้เขาจึงอยากเห็นกับตาว่ายาชนิดนี้ จะวิเศษเท่าไหร่กันเชียว!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...