ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3535

เวลาเที่ยงของวันถัดมา ณ เมืองเย่นจิง เครื่องบินที่สมิธนั่งมาลงจอดที่เมืองใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของหัวเซี่ยอย่างจงไห่

เขาไม่ทันได้พักผ่อน ก็ต้องนั่งรถไฟความเร็วสูงจากเมืองจงไห่ไปยังเมืองจินหลิงติดๆ

เมื่อมาถึงเมืองจินหลิง เขาก็เรียกแท็กซี่ตรงไปยังสำนักงานใหญ่ของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนทันที แต่ว่าระหว่างทาง เขาไม่ได้มีการติดต่อเว่ยเลี่ยงเลย

เพราะกลัวว่าเว่ยเลี่ยงจะไม่ยอมมาเจอเขา ดังนั้นเขาจึงคิดว่าไปถึงบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก่อนแล้วค่อยทักบอกเว่ยเลี่ยง

การเดินทางใช้เวลาไปเกือบๆยี่สิบชั่วโมง ในที่สุดสมิธก็มาถึงที่หมายในเวลาหกโมงเย็น

เมื่อมาถึงหน้าประตูทางเข้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน เขาก็ถูกรปภ.ขวางทางเอาไว้เพราะไม่มีบัตรผ่านทาง

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงสื่อสารเป็นภาษาจีนกับรปภ.ว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อเจมส์ สมิธ ผมมาจากอเมริกาและก็มาเยี่ยมเยือนผู้จัดการเว่ยโดยเฉพาะ รบกวนช่วยแจ้งเขาให้ทราบทีครับ”

รปภ.หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมารายงานสถานการณ์ให้หัวหน้ารปภ.ในออฟฟิศทราบ

จากนั้น ก็ถูกส่งต่อไปทีละขั้น จนมาจบลงที่เลขาของเว่ยเลี่ยงส่งต่อให้เวี่ยเลี่ยงทราบอีกที

เมื่อได้ยินว่าสมิธอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าของโรงงาน เว่ยเล่ยก็หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

คำนวณจากเวลาสำคัญๆแบบนี้ หลังจากที่สมิธรู้ว่าเขากลับประเทศ ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงอีกฝ่ายก็คงนั่งเครื่องบินตามมาแน่ๆ

เมื่อเขานึกถึงคำสั่งก่อนหน้านี้ของเย่เฉิน เขาก็พูดยิ้มๆกับเลขาว่า “ฝากรปภ.บอกสมิธอะไรนั่นที ตำแหน่งของผมค่อนข้างพิเศษ จะไปเจอคนที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ในวงการแพทย์สุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ ถ้าเขาอยากเจอผมจริงๆ ก็ต้องทำเรื่องนัดหมายผ่านท่านหงห้าแห่งเทียนเซียงฝู่เสียก่อน”

เลขากำชับเรื่องนี้ลงไปอย่างไม่ลังเล

ไม่นานหลังจากนั้น สมิธก็ได้รับสารจากปากของรปภ.