ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3537

สมิธรีบนั่งลง รับถ้วยน้ำชาจากหงห้ามาถือไว้ โดยไม่คิดที่จะลองชิม แต่กลับรีบเอ่ยพูดอย่างอดรนทนรอไม่ไหวว่า “คุณหง ผมอยากให้คุณช่วยนัดหมายประธานเว่ยจากบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนให้หน่อย ไม่ทราบว่าคุณพอจะสะดวกไหมครับ?”

หงห้าหัวเราะๆออกมาแล้วพูดว่า “สะดวกสิครับ! สะดวกแน่นอน! ตราบใดที่ตกลงค่าติดต่อได้ ผมก็จะนัดหมายให้คุณทันที เอาเป็นห้องวีไอพีระดับโกลด์ของที่นี่ไปเลยเป็นไง รับรองสมเกียรติสมศักดิ์ศรีแน่นอน”

สมิธเริ่มใจชื้น แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าหงห้าต้องเก็บค่าใช้จ่าย จึงลองหยั่งเชิงถามไปว่า “คุณหง ไม่ทราบว่าค่าติดต่อนี่คิดเท่าไหร่ครับ?”

หงห้าหัวเราะฮิๆออกมา แววตาที่มองสมิธ เหมือนนายพรานกำลังล่าแกะตัวหนึ่ง ยิ้มตาหยีแล้วพูดออกมาว่า “นัดประธานเว่ยออกมาทานข้าว ผมคิดราคาอยู่ที่ห้าล้านดอลล่าต่อครั้ง!”

“เท่าไหร่นะ?!”

สมิธตกใจจนแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้

ห้าล้านดอลล่า?! ราคานี้มันเว่อร์วังเกินไปหรือเปล่า?!

บริษัทนายหน้าที่เขาใช้บริการก่อนหน้านี้ ก็ยังเสนอราคาให้เว่ยเลี่ยงแค่ห้าหมื่นดอลล่าเอง

ทำไมพอมาที่นี่ เว่ยเลี่ยงถึงได้เรียกราคาสูงเป็นร้อยเท่าแบบนี้ล่ะ?!

ก่อนหน้านี้เขาใช้เงินเก็บจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ลูกไปหมดแล้ว จะเอาเงินห้าดอลล่านี้มาจากไหนกัน?!

คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ตีหน้าเศร้าแล้วพูดว่า “คุณหง ผมพูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ สภาพการเงินของผมไม่ได้มีมากมายมหาศาลอย่างที่คุณคิดหรอก อย่าว่าแต่ห้าล้านดอลล่าเลย แม้แต่ห้าหมื่นดอลล่า ตอนนี้ผมก็อาจจะไม่มี…..”

หงห้าไหวไหล่ เอ่ยพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “งั้นก็คงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับคุณสมิธ ห้าล้านเป็นราคาที่ทางเราเสนอ ไม่มีส่วนลดพิเศษใดๆทั้งนั้น อีกอย่างผมเองก็ขอพูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ราคาจะเพิ่มขึ้นวันละล้าน นั่นหมายความว่า คืนนี้ก่อนเที่ยงคืนถ้าคุณยังไม่จ่ายเงิน พอเลยเที่ยงคืนไป ราคาก็จะเพิ่มขึ้นเป็นหกร้อยล้านดอลล่า”

สมิธรู้สึกหัวร้อนขึ้นมาในทันที