คำพูดของหัวหน้ากระทรวงทำให้สมิธหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ถ้าให้เขาหาเงินห้าล้านนี้มา เขาคงหามาไม่ได้แน่ๆ
ดังนั้น เขาจึงรีบกลับไปที่เทียนเซียงฝู่ เมื่อได้รับเลขบัญชีจากหงห้า เขาก็รีบแจ้งกลับไปที่หัวหน้ากระทรวง ไม่นานหลังจากนั้น เงินห้าล้านดอลล่าก็ถูกโอนเข้ามาในบัญชีของหงห้า
เมื่อเห็นแจ้งเตือนเงินเข้า หงห้าก็นิ่งอึ้ง
เขาไม่คาดคิดเลยว่า จะได้เงินมาอย่างง่ายดายขนาดนี้
เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ารินชาให้อีกฝ่าย คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค อีกฝ่ายไม่ได้แตะชาสักคำด้วยซ้ำ ไม่ทันไรเงินห้าล้านดอลล่าก็ถูกโอนเข้าบัญชีเสียแล้ว
ซึ่งในเงินนี้เป็นของตัวตั้งครึ่งหนึ่งด้วย
หลังจากมั่นใจว่าเขาได้รับเงินแล้ว สมิธก็เอ่ยถามอย่างไม่รีรอว่า “คุณหง รบกวนสอบถามผมจะสามารถเจอคุณเว่ยได้ตอนไหนครับ?”
หงห้ามองเวลา เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณก็เห็นว่าตอนนี้ดึกมากแล้ว วันนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่ คุณกลับไปรอที่โรงแรมก่อนไหม ถ้าผมตกลงเวลากับคุณเว่ยเสร็จแล้ว จะโทรแจ้งคุณอีกที”
สมิธเอ่ยถามว่า “ถ้าเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมครับ?”
หงห้าพูดยิ้มๆ “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับผม คงต้องรอสื่อสารกับคุณเว่ยก่อนว่าเขาว่างตอนไหน”
พูดจบ หงห้าก็เอ่ยถามว่า “คุณสมิธดูรีบร้อนมาที่นี่ซะขนาดนี้ คงยังไม่ได้จองโรงแรมสินะครับ?”
สมิธพูดอะไรไม่ออก
อย่าว่าแต่จองโรงแรมเลย ตั้งแต่เขาลงจากเครื่องบินจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีข้าวตกถึงท้องเลยสักคำ
หงห้าหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วงๆ ผมจะนำข่าวนี้ส่งต่อให้ประธานเว่ยทราบแน่นอน”
สมิธถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็เอ่ยขอบคุณหงห้า แล้วเดินตามลูกน้องคนนั้นออกไปจากเทียนเซียงฝู่
ทางด้านหงห้ารีบรายงานสถานการณ์ให้เย่เฉินทราบในทันที
เขาโทรหาเฉินเย่ เมื่อปลายสายกดรับก็กล่าวรายงานว่า “อาจารย์เย่ สมิธโอนเงินห้าล้านดอลล่าเข้ามาในบัญชีผมแล้ว!”
เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างประหลาดใจ “ไวขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ใช่ครับ” หงห้าพูดยิ้มๆว่า “เขาบอกว่าขอกลับไปคิด แต่ไม่ถึงชั่วโมง เงินก็โอนเข้าบัญชีมาแล้ว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...