ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3542

สรุปบท บทที่ 3542: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 3542 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3542 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ สมิธกล่าวกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ เรื่องนี้ผมไม่สามารถรับปากคุณได้ทันที แต่ผมจะพยายามหาวิธีดำเนินการเพื่อให้บรรลุ”

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำตอบของเขา ก็เข้าใจทันที

หากสมิธไม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลกลาง เขาจะไม่มีความสามารถที่จะดำเนินการเพื่อให้เรื่องนี้บรรลุด้วยซ้ำ

เนื่องจากในเมื่อกล่าวว่าจะพยายามหาวิธีดำเนินการเพื่อให้บรรลุ ดังนั้นผู้ที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลังเขาจะต้องเป็นรัฐบาลกลางอย่างแน่นอน

ดังนั้น เย่เฉินจึงกล่าวอีกว่า “นอกจากนั้น ผมยังขอให้ FDA เปิดไฟเขียวให้ยาทั้งหมดในอนาคตของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน แต่ผมจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ โดยจะไม่ให้พวกคุณปล่อยผ่านโดยไม่มีการตรวจสอบใด ๆ เพียงแต่พวกคุณสามารถอนุมัติเอกสารของพวกเราภายในหนึ่งเดือน”

สมิธรู้สึกว่าเรื่องนี้เขาสามารถตัดสินใจได้โดยตรง อย่างไรก็ตามเพราะแต่ละปี FDA นั้นได้ปล่อยผ่านผลิตภัณฑ์ยาไปไม่น้อย ถ้าจะให้โควตานี้กับบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ดังนั้น เขาจึงกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่มีปัญหา คุณเย่วางใจได้”

เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “สำหรับเงื่อนไขที่สาม พวกคุณต้องเปิดเผยประสิทธิภาพที่แท้จริงของยาเกิดใหม่เก้าเสวียนต่อสาธารณชนทันที และพวกเราต้องการให้ FDA ออกหน้ารับประกันยาเกิดใหม่เก้าเสวียนไปทั่วโลก”

สมิธกล่าวโดยไม่ลังเลว่า “เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ตอนนี้คนที่ใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนในสหรัฐอเมริกาคือลูกชายของผมคนเดียวเท่านั้น ผมสามารถเปิดเผยขั้นตอนการรักษาและผลลัพธ์ของลูกชายทั้งหมด”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เย่เฉินเปลี่ยนหัวข้อและกล่าวอย่างจริงจังว่า “อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าประเทศใดที่ต้องการนำยาเกิดใหม่เก้าเสวียนเข้าไปวางจำหน่ายในประเทศ ก็ต้องปฏิบัติตามกฎของพวกเรา! มิฉะนั้น พวกเราจะไม่นำยาไปวางจำหน่ายในประเทศนั้น”

สมิธรีบกล่าวว่า “คุณเย่ ส่วนแบ่งการตลาดของสหรัฐอเมริกานั้นใหญ่มาก หากพวกคุณละทิ้งตลาดสหรัฐอเมริกาด้วยเหตุผลแค่นี้ โปรดอภัยถ้าผมจะกล่าวตามตรงว่า การตัดสินใจของคุณค่อนข้างจะเอาแต่ใจมากไปหรือเปล่า?”

“เอาแต่ใจ?” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “บอกตามตรง ยาชนิดนี้ถูกจำกัดด้วยปัญหาทางกระบวนการผลิต และผลผลิตค่อนข้างน้อย! ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการขายในอนาคต ถ้ายาชนิดนี้ไม่สามารถเข้าสู่ตลาดอเมริกา งั้นมีแต่พวกคุณสูญเสีย ไม่ใช่พวกเราสูญเสีย!”

หลังจากหยุดชั่วครู่ เย่เฉินกล่าวอีกว่า “ถ้าใช้คำพูดของพวกคุณ พูดว่าอย่างไร อ้อ! มันเรียกว่า ‘I don't give a shit’!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน