ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3553

ขณะนี้ นักวิจัยชาวเอเชียได้รวบรวมความกล้าและกล่าวว่า “คุณร็อดเจอร์ส ผมขอแนะนำว่าทางที่ดีควรไปทำการสำรวจภาคสนามที่เมืองจินหลิงก่อน แล้วจึงนำตัวอย่างสิ่งแวดล้อมสำหรับการวิจัยกลับมา เช่น อากาศ ดิน น้ำบาดาล น้ำผิวดิน น้ำฝนของที่นั่นเป็นต้น”

เมื่อเห็นเขาเป็นชาวเอเชีย ร็อดเจอร์สถามด้วยความสงสัย “คุณเป็นคนหัวเซี่ยหรือ?”

“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นคนญี่ปุ่น?”

ร็อดเจอร์สถามอีกว่า “คุณคิดว่าจำเป็นต้องไปสำรวจถึงที่นั่นหรือ?”

ชายคนนั้นตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ก่อนที่ผมจะย้ายถิ่นฐานมาที่สหรัฐอเมริกา ผมได้วิจัยและพัฒนาจุลินทรีย์ที่ญี่ปุ่นมาหลายปีแล้ว ขณะนั้น ญี่ปุ่นอยู่ในช่วงเศรษฐกิจเฟื่องฟู และทุกสาขาอาชีพต่างเลียนแบบผลิตภัณฑ์ได้อย่างยอดเยี่ยมแซงหน้าต่างประเทศ ไม่ใช่แค่รถยนต์ เลนส์ เหล็ก ยารักษาโรค และแม้แต่การผลิตเหล้า!”

หลังจากนั้น ชายคนนั้นอธิบายต่อไปอีกว่า “ตอนนั้น โรงกลั่นของญี่ปุ่นหลายแห่งมอบหมายให้พวกเรา ช่วยพวกเขาทำวิจัยและพัฒนาย้อนกลับวิสกี้ของประเทศตะวันตก และเหล้าหมาวถายของหัวเซี่ย การเลียนแบบวิสกี้ตะวันตกนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก และพวกเราสามารถพิชิตได้อย่างรวดเร็ว และไม่นานสามารถผลิตวิสกี้ญี่ปุ่นที่ดีกว่าต้นตำรับ โดยคุณภาพและรสชาติที่เหนือกว่าวิสกี้ของยุโรป ทำให้ได้รับส่วนแบ่งการตลาดมากมาย แต่เฉพาะเหล้าหมาวถายของหัวเซี่ยเท่านั้นที่ไม่สามารถเลียนแบบได้”

ร็อดเจอร์สถามเขาว่า “ทำไม? เหล้าหมาวถายมีอะไรเป็นพิเศษหรือ?”

“มันพิเศษจริง ๆ” นักวิจัยชาวญี่ปุ่นอธิบายว่า “พวกเราใช้วิธีการเดียวกันเพื่อทำการวิจัยและพัฒนาย้อนกลับเหล้าหมาวถาย แต่พบว่ารสชาตินั้นแย่กว่ามาก!”

“ภายหลังพวกเราถึงได้รู้ว่าหัวเซี่ยมีโรงบ่มเหล้าท้องถิ่นหลายแห่งที่พยายามเลียนแบบเหล้าหมาวถายแล้ว แต่ต่างล้มเหลวทั้งหมด เหตุผลนั้นลึกลับมาก กระบวนการเดียวกัน วัตถุดิบเดียวกัน และสูตรเดียวกัน แต่มีเพียงที่หมาวถายเท่านั้นถึงจะสามารถผลิตเหล้าหมาวถายรสชาตินั้นได้ ถ้าออกจากสถานที่นั้น ต่อให้เลียนแบบได้เหมือนมากแค่ไหน แต่ก็เหมือนกับขาดจิตวิญญาณไป”