บัลเดอร์ไม่ได้หวาดกลัวสำนักว่านหลง
นั่นเป็นเพราะว่า เขาอยู่ในอ่าวเอเดนก็ถือว่าเป็นขุนศึก มีทีมของตัวเอง ยังมีฐานทัพของตัวเอง
ในมือของเขามีคนหลายพันคน เรือหลายลำ และทหารทุกนายก็มีอาวุธครบมือ อยู่ในพื้นที่นี้ก็เป็นระดับชั้นสูงมากแล้ว ดังนั้นเขาก็ย่อมไม่มีทางให้ความสำคัญกับสำนักว่านหลง
ไม่ต้องพูดถึงสำนักว่านหลง ต่อให้เป็นท่าทีการทำงานของกองทัพเรือคุ้มกันของรัสเซียเหนือที่ดุร้ายมาโดยตลอด เขาก็ไม่มีความกลัว สองปีก่อน เรือรบคุ้มกันของรัสเซียเหนือได้ระเบิดเรือสปีดโบ๊ทของเขาจมน้ำสามลำ ตั้งแต่นั้นมา เขาได้แก้แค้นเรือพาณิชย์ของรัสเซียเหนือไม่น้อย
นอกจากว่าเขาจะเป็นห่วงลูกน้องของตัวเองจะเจอเรือรบในทะเลแล้ว อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรน่ากลัวจริงๆ คุ้มกันของรัสเซียเหนือต่อสู้ได้ดุเดือดขนาดนี้ ก็ทำได้เพียงอยู่บริเวณรอบๆในทะเลหลวง ไม่กล้าต่อสู้เข้าไปในทะเลอาณาเขต ดังนั้นเขารู้สึกว่าตราบใดที่ตัวเองอยู่บนชายฝั่ง ก็ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัว
ในเวลานี้ ทหารสำนักว่านหลงที่อยู่อีกด้านของระบบสื่อสาร เอ่ยปากพูดอย่างจริงจังมาก: “ฉันให้เวลาแกสามวินาที ถอนคำพูดเมื่อกี้นี้ซะ และขอโทษสำหรับคำพูดเมื่อกี้นี้ของแกด้วย ไม่อย่างนั้น สำนักว่านหลงจะประกาศสงครามกับแกในทันที!”
“แม่งเอ๊ย!”บัลเดอร์กัดฟันด่าว่า: “แกคิดว่าฉันกลัวแกเหรอ? แกคอยดูนะ! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ใครกล้าจ้างสำนักว่านหลงคุ้มกัน นั่นก็คือรนหาที่ตาย! ฉันแม่งจะเข่นฆ่าอย่างรุนแรงในอ่าวเอเดน ตราบใดที่พวกแกกล้าปรากฏในอ่าวเอเดน ฉันก็จะฆ่าพวกแกให้หมด!”
“ได้!”ทหารของสำนักว่านหลงพูดอย่างราบเรียบ: “แกจะต้องชดใช้กรรมให้กับสิ่งที่แกเพิ่งพูดเมื่อกี้นี้”
จากนั้น ก็วางสายในทันที
ดวงตาของบัลเดอร์แดงก่ำด้วยความโกรธ กำหมัดแน่นแล้วด่า: “แม่งเอ๊ย! ทหารรับจ้างกล้าท้าทายฉัน! อยู่ที่อื่นสำนักว่านหลงของแกอาจจะเป็นจุดเด่น แต่อยู่ที่อ่าวเอเดน แกแม่งไม่ใช่ตัวอะไรเลย!”
ทุกคนก้มหน้าลงในทันที ไม่มีใครกล้ามองดวงตาของเขาตรงๆ
ในเวลานี้บัลเดอร์ทำเสียงหึในทันที และพูดด้วยใบหน้าดูถูกว่า: “พวกเศษสวะอย่างพวกแก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรเรียกว่ากลยุทธ์! ถ้าหากฉันกลัวเขาสำนักว่านหลงในวันนี้ ข่าวคราวเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงกองกำลังติดอาวุธคุ้มกันของสำนักว่านหลงก็จะต้องโด่งดังอยู่ที่อ่าวเอเดนในทันที ถึงเวลานั้นเจ้าของเรือทั้งหมดก็จะแย่งกันไปจ้างพวกเขามาคุ้มกัน ถึงเวลานั้นพวกเราจะทำยังไง? เมื่อเจอกับสำนักว่านหลงก็เดินอ้อมออกไปเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าพูดอะไร บัลเดอร์ถึงได้พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งว่า: “เหตุผลที่ฉันต้องประกาศสงครามกับสำนักว่านหลงอย่างเป็นทางการ และลั่นวาจาว่า จะเข่นฆ่าเรือทั้งหมดที่จ้างสำนักว่านหลง ก็เพื่อให้เจ้าของเรือทั้งหมดรักษาระยะห่างกับสำนักว่านหลง!”
“สำนักว่านหลงของเขาแข็งแกร่งมากในด้านของทหารรับจ้าง แต่อยู่ในอ่าวเอเดน ยังไม่มีพื้นที่ให้พวกเขาแสดงความสามารถ!”
“ต่อให้พวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ก็เปิดเรือรบลำหนึ่งไม่ได้ ดังนั้นฉันมีอะไรต้องกลัว? ตราบใดที่ฉันสามารถทำให้สำนักว่านหลงไม่มีประโยชน์ในอ่าวเอเดนได้ พวกทหารรับจ้างหน้าเลือดอย่างพวกเขา ก็ย่อมเป็นคนถอนตัวออกไปก่อนเป็นธรรมดา!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...