จากนั้น เขาก็บอกกล่าวกับลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายว่า: “ปล่อยเรือชูชีพลงมา ให้พวกเขารีบไสหัวออกไปซะ!”
โจรสลัดหลายคนมองหน้ากัน สีหน้าท่าทางค่อนข้างได้ใจ
ในความคิดของพวกเขา พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของอ่าวเอเดน ยิ่งไปกว่ายังมีรัศมีบนร่างกายที่ไม่มีใครกล้าทำให้ขุ่นเคืองใจ
ทุกครั้งที่พวกเขาออกมาจี้ปล้นเรือพาณิชย์ ล้มเหลวก็ถอยกลับไป ประสบความสำเร็จก็แลกเปลี่ยนเงินมาใช้ ต่อให้ถูกจับตัวไว้ อีกฝ่ายก็จะปล่อยพวกเขาอย่างว่าง่าย รัศมีที่แทบจะไร้คู่ต่อกรแบบนี้ ทำให้พวกเขาจองหองมากขึ้นเรื่อยๆ
ในเวลานี้ ปั้นจั่นที่อยู่ด้านข้างของเรือ ได้วางเรือชูชีพลำหนึ่งที่แขวนอยู่ไว้ที่ด้านข้างของกราบเรือในทันที
หัวหน้าหน่วยของสำนักว่านหลงพูดกับหกคนนี้ว่า: “รีบไสหัวออกไปให้พ้นซะ!”
ทั้งหกคนเบะปาก และขึ้นเรือทีละคน
เมื่อโจรสลัดทั้งหกคนขึ้นเรือ ในใจก็โล่งอกอย่างสมบูรณ์ และสีหน้าท่าทางของพวกเขาที่มองไปทางสำนักว่านหลงหลายคน ก็แอบแฝงไปด้วยความขุ่นมัวและความเกลียดชังเล็กน้อย ดูเหมือนในใจไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ตอนนี้ความคิดของพวกเขาง่ายดายเป็นอย่างมาก ตราบใดที่ออกจากที่นี่ ก็จะขับเรือชูชีพลำนี้ในทันที และรีบกลับไปที่ฐานทัพของตัวเอง รอการกลับมาครั้งหน้า
สำหรับเรื่องการจับกุม พวกเขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ
ในฐานะโจรสลัดในอ่าวเอเดน ใครบ้างไม่เคยโดนจับ? เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่โดนจับก็จะถูกปล่อยกลับไปอย่างสมบูรณ์แบบ
เสียงปืนก็ปะทุขึ้นในทันที พวกโจรสลัดนี้ยังคิดว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะฆ่าพวกเขา แต่ละคนก็หนีหัวซุกหัวซุนไปบนเรือชูชีพด้วยความหวาดกลัวและร้องไห้เสียงดัง
แต่ว่า เมื่อเสียงปืนหยุดลง พวกเขาถึงได้ค่อยๆลืมตา ค้นพบอย่างตกใจหวาดผวาว่า ที่แท้ทุกคนไม่ได้โดนยิง!
เมื่อพวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก จู่ๆพวกเขาก็ค้นพบว่า กระสุนหนึ่งตลับนี้ของอีกฝ่าย ได้ยิงข้างล่างของเรือชูชีพเป็นหลายสิบรู ยังยิงเครื่องยนต์ที่อยู่ด้านหลังเรือชูชีพจนกลายเป็นเศษเหล็กอีกด้วย!
และหัวหน้าหน่วยของสำนักว่านหลงคนนั้น หลังจากที่กระสุนตลับนี้หมดเกลี้ยง พูดกับโจรสลัดทั้งหกคนอย่างจริงจังว่า: “หลังจากที่พวกแกกลับไป จะต้องเปลี่ยนใจกลับตัวเป็นคนใหม่นะ!”
เดิมทีโจรสลัดทั้งหกคนก็ไม่พอใจมาก ในเวลานี้ก็เปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกอย่างมากในทันที และหนึ่งในนั้นก็โพล่งออกมาด้วยความตื่นตระหนกมาก: “บัดซบ! ไอ้บ้าอย่างแก! นี่แกยิงปืนเลี้ยงส่งให้พวกเราที่ไหนกัน แกแม่งตั้งใจยิงให้เรือรั่วยังทำให้เครื่องยนต์พังด้วย นี่ก็คือตั้งใจฆ่าพวกเราให้ตาย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...