เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 357

บทที่ 357

ครูประจำชั้นของอู๋ฉีและเพื่อนร่วมห้องในหอพักเดียวกันเกือบจะถูกเขาทรมานจนแทบบ้า

พวกเขาฝืนทนต่ออาการคลื่นไส้ จะส่งอู๋ฉีกลับไปหาหมอที่นั่น

คนนั้นที่ถูกอู๋ฉีลากออกมาจากห้องน้ำ ชายชราที่ถูกโยนนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น "สมองมีปัญหาก็อย่าปล่อยมันออกมา!แม้แต่อึก็ยังมาแย่งนะ!"

ครูประจำชั้นรู้สึกอึดอัด หยิบกระเป๋าตังค์ออกมา ยื่นให้ชายชราห้าร้อย พูด "ลุง นี่ชดเชยค่าเสียหาย ขอให้ท่านโปรดอภัย... "

ชายชราคิดไม่ถึงมาก่อนว่าอย่างนี้ก็หาเงินได้ห้าร้อย ความลำบากที่ได้รับเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง หลังจากนั้นก็ยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วถามว่า “ครั้งหน้าจะเอาอีกไหม?”

ครูประจำชั้นคลื่นไส้พักหนึ่ง พูดว่า "ลุง ครั้งหน้าไม่ต้องแล้ว ถ้าหากท่านยังถ่ายไม่หมดก็เข้าไปถ่ายต่อเถอะ ... "

พูดจบ รีบเรียกทุกคน "เร็ว พาอู๋ฉีไปหาหมอ!"

เมื่อไปถึงที่หมอตรงนั้น หมอเหลือบมองเขา ก็อาเจียนอาหารมื้อเย็นออกมาหมด พูดว่า “ผมขอร้องพวกคุณ พาไปโรงพยาบาลโรคจิตเถอะ โรคแบบนี้พวกเรารักษาไม่ได้จริงๆ！”

ครูประจำชั้นบอกว่า "อย่างน้อยท่านก็ต้องช่วยเขาล้างกระเพาะหน่อย ของพวกนี้กินลงไปสกปรกมาก ... "

หมอแทบจะร้องไห้ พูด "ผมล้างให้เขาได้ แต่คุณไม่กลัวเหรอว่าผ่านไปสักพักเดี๋ยวเขาก็อยากจะไปกินอีก? ถึงผมจะล้างยังไง ต้องค่อยๆใส่ท่อลงไปทีละนิด แต่สู้ที่เขากินเร็วขนาดนั้นไม่ได้นะ! "

ครูประจำชั้นอ้าปากถามเพื่อนทุกคนที่อยู่หอพักด้วยกัน “นี่คือครั้งที่สองของเขาหรอ?”

"ใช่" เพื่อนที่พักด้วยกันรีบพยักหน้า "ห่างกันประมาณแค่หนึ่งชั่วโมง!"

ครูประจำชั้นพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นเป็นไปได้ว่าผ่านไปอีกชั่วโมงเขาจะกินอีก ... "

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน