เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 356

บทที่ 356

อู๋ฉีคว้าคอเสื้อของเขาด้วยความโกรธ "แม่ง ถ้าผมรู้ผมจะมาหาคุณทำไม?! รีบล้างท้องให้ผม!"

แม้ว่าหมอจะไม่พอใจกับท่าทีของเขามาก แต่ด้วยจรรยาบรรณของหมอ รีบพูดกับพยาบาลว่า "เตรียมเครื่องมือล้างกระเพาะ!"

พยาบาลรีบพยักหน้าและเตรียมความพร้อม

ในเวลานั้นเอง จู๋ๆอู๋ฉีก็รู้สึกว่า ในสมองเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นเขาเสียสติ ในสมองที่คิดอยู่ กลับล้วนเป็นเรื่องกินอึ!ดังนั้น เขาจึงโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว "ห้องน้ำอยู่ที่ไหน? ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!"

หมอชี้ไปทางขวามือโดยไม่รู้ตัวแล้วพูดว่า "เลี้ยวซ้ายแล้วเดินไปสุดท้ายตรงนั้น"

เมื่ออู๋ฉีได้ยินดังนั้นเขาก็รีบวิ่งออกไปที่ห้องน้ำ

ครูและนักศึกษาทุกคนรีบวิ่งตามไป

อู๋ฉีพุ่งตรงเข้าไปในห้องน้ำ ตรงไปเปิดประตูห้องหนึ่งออก พอเปิดออกไม่ใช่จะเข้าห้องน้ำ แต่กลับไปมองที่โถส้วม เห็นโถส้วมว่างเปล่า รีบถอยออกมา เปิดบานที่สอง

ทุกคนตกใจกับการกระทำของเขา หรือเป็นไปได้ไหม ... จะกินอีก? !

ในเวลานั้นเอง อู๋ฉีเปิดบานที่สอง ในนั้นมีชายชราอยู่ อู๋ฉีรีบพุ่งเข้าไป ทุกคนดึงเขาไว้แน่น แล้วพูดว่า "ไม่ได้อู๋ฉี ไม่ได้นะ!"

อู๋ฉีกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง "ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันไป! ให้ฉันกิน ฉันอยากกิน!"

ทุกคนแทบล้มทั้งยืน เกิดอะไรขึ้นกับคนนี้กันแน่? จู่ๆทำไมถึงกลายเป็นโรคประสาทไปแล้ว? ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงเหมือนคนบ้าอย่างนั้น สู้สุดชีวิตเพื่อที่จะกินอึ ?

ในขณะนี้ครูตะโกนขึ้น "เร็ว มัดเขาไว้แล้วเอาเขาออกไป!"

ทุกคนร่วมกันช่วยพาเขาออกไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน