ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 355
บทที่ 355
อู๋ฉีตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออกมองที่เย่เฉิน รู้สึกว่าที่เย่เฉินพูดเป็นไปไม่ได้จริงๆ
ในตอนนี้ เย่เฉินยิ้มอย่างมีแผนร้าย พูดต่อว่า "ยังมีอีก หลังจากผมใช้จิตวิทยานี้แล้ว ถ้าหากมีใครมาขัดขวางไม่ให้คุณกินอึ นายก็จะใช้ทุกวิถีทางทำให้ตัวเองตาย จนกว่าจะได้กินอึถึงหยุด ขณะเดียวกัน หากคุณเห็นอึบนถนนคุณก็ต้องกินมันด้วย ถ้าไม่กินก็อยากจะตาย ถ้าใครกล้าขวางคุณ คุณก็จะหาวิธีทำให้ตัวเองตาย จะกลับไปกลับมา ไปตลอดชีวิตอยู่อย่างนี้ไม่มีหยุด!”
"ดังนั้น ชีวิตของคุณต่อจากนี้ นอกจากการกินอึ ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้คุณอยากจะไขว่คว้าอีก คุณก็จะไม่ได้ดิ้นรนที่อยากจะใช้เงิน ไม่เรียกร้องหาความสุข ยิ่งไม่รู้จักจีบผู้หญิง ชีวิตคุณในอนาคตต่อไป แค่อยากกินแต่อึ!"
เมื่ออู๋ฉีได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "คุณชายเย่ คุณเห็นผมเป็นปัญญาอ่อนรึไง? คุณนึกว่าคุณพูดอย่างนี้ ผมก็จะเชื่อฟังคุณ จิตวิทยาไม่ใช่ทำแบบนี้หรอก คุณนี่ไม่เป็นมืออาชีพสักนิด! "
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า "ผมไม่ใช่มืออาชีพ? ผมเป็นมืออาชีพจริงๆโอเค? ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ลองดูสิ!"
พูดแล้ว เย่เฉินก็ยื่นมือออกมา แตะเบา ๆ ที่หน้าผากของเขา ...
อู๋ฉีราวกับถูกสะกดทั่วร่าง หยุดไปราวๆสิบวินาที อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเขาลืมตาโตขึ้นมา พึมพำกับตัวเองอย่างกระวนกระวาย “ที่ไหนมีอึ? ที่ไหนมีอึ? ถ้ายังไม่ได้กินผมจะตายแล้ว! จะตายแล้ว! สรุปที่ไหนมีอึนะ?! "
พูดจบ ก็ลืมไปหมดสิ้นว่าเย่เฉินเป็นใคร หันศีรษะวิ่งไปทางหอพัก เพราะสมองเขาในตอนนี้สั่งเขาว่า ในหอพักมีห้องน้ำ มีแต่อึที่จะกิน...
เกิดเหตุสะเทือนขวัญในอาคารหอพักของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง!
เดือนของมหาลัย ทายาทเศรษฐีอันดับสองอู๋ฉี ทันใดนั้นพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ เตะขาไปที่นักศึกษาคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโถ่ส้วมจนกระเด็น
ฟังครึ่งแรก ดูเหมือนจะเป็นเรื่องราวที่ทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองรังแกนักศึกษา แต่ว่าเรื่องราวครึ่งหลัง นี้น่ารังเกียจจริงๆหลังจากเตะเพื่อนร่วมห้องที่กำลังอึกระเด็นแล้ว เขาก็เอื้อมมือไปจับอึที่คนเขาพึ่งอึออกมา ควักขึ้นมาแล้วยัดเข้าปาก ...ฉากที่เขากลืนมันลงไป ทำให้เพื่อนร่วมห้องในหอพักอาเจียนออกมา
เพื่อนนักศึกษาไม่รู้ว่าขณะนั้นเขาเกิดบ้าอะไรขึ้น พวกเขาจึงรีบโทรหาครูอย่างรวดเร็ว เมื่อตอนที่ครูมา อู๋ฉีเพิ่งกินอิ่มแม้แต่ปากก็ยังไม่ได้เช็ด เมื่อครูมาก็อาเจียนออกมา อาเจียนจนเกือบตาย
อาเจียนก็ส่วนอาเจียน ครูรู้ว่าครอบครัวอู๋ฉีมีอิทธิพลมาก เพราะฉะนั้นจึงไม่กล้าประมาท จ้องถามอย่างขยะแขยง "นักศึกษาอู๋ฉี นายเป็นอะไรไป?"
ครูรีบขับรถของตัวเอง พาอู๋ฉีไปที่โรงพยาบาลชุมชน
เพื่อนทุกคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับอู๋ฉีก็ติดตามไปด้วย
ทันทีที่ถึงโรงพยาบาล เมื่อพบแพทย์ฉุกเฉิน อู๋ฉีแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า "หมอรีบมาล้างกระเพาะให้ผม! ผมกินอึ!"
หมอชะงัก ตั้งแต่รักษามาสิบปี “ คนไข้” แบบนี้ เพิ่งเคยเห็นเป็นเคสแรก
เขาถามโดยจิตใต้สำนึก "อยู่ดีๆคุณกินอึทำไม?"
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...