ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3582

ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนที่สมิธนำกลับมา ทั้งหมดมีแค่ยี่สิบกล่อง และรวมเป็นร้อยสี่สิบเม็ด

เหลือไว้ให้จิมมี่สี่กล่องลูกชายของสมิธ และกล่องที่เหลือนอกจากจะใช้สำหรับการวิจัยแบบย้อนกลับแล้ว ยังจะต้องแจกจ่ายให้กับผู้ป่วยสี่รายที่ทำเนียบขาวยัดเข้ามาให้ก่อนหน้านี้

แต่เติมก็รับมือไม่ทันอยู่แล้ว

ตอนนี้ ทูตพิเศษยังจะเอาไปใช้เป็นวัสดุเชิงกลยุทธ์อีกสิบกล่อง หากเป็นเช่นนั้น ตัวเองก็แทบจะไม่เหลืออะไรอยู่ในมืออีกเลย

ร็อดเจอร์สอดไม่ได้ที่จะบ่นกับทูตพิเศษว่า “คุณทูตพิเศษ แต่เติมบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็ควบคุมยาตัวนี้อย่างเข้มงวดมากอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยให้รั่วไหลออกสู่ภายนอกแม้แต่น้อย แม้กระทั่งการทดลองยาด้วยคนหลายร้อยคนในหัวเซี่ย ของพวกเขา ก็ดำเนินการอย่างปิดไม่เปิดเผยเลยแม่แต่น้อย ก็เหมือนกับที่เราให้ยาแก่ผู้ป่วยในฐานเรา ต้องเฝ้าดูผู้ป่วยกินยาแต่ละเม็ดลงไปด้วยตาของเราเอง หากเป็นเช่นนั้น เมื่อยาเกิดใหม่เก้าเสวียนยี่สิบกล่องนี้หมด ถ้าเราอยากจะได้มาอีก เกรงว่ามันคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นแล้ว!”

ทูตพิเศษกล่าวอย่างจริงจังว่า “ผู้บริหารระดับสูงขอให้ผมเหลือสิบกล่องไว้เป็นกองหนุนเชิงกลยุทธ์ ก็เกิดจากผ่านการพิจารณานี้ด้วย ถ้าหากมีวันหนึ่งผู้บริหารระดับสูงของเราจำเป็นจะต้องใช้ยาตัวนี้ล่ะทำยังไง?”

ร็อดเจอร์สพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “งั้นก็ไม่ควรเอาไปจำนวนมากขนาดนี้ในคราวเดียว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราก็จะยื้อไปได้อีกสักสองสามวันมากสุด และยาก็จะหมดแล้ว........”

ทูตพิเศษกล่าวอย่างไม่ต้องสงสัยว่า “คุณร็อดเจอร์ส ความยากลำบากทางด้านของพวกคุณ พวกคุณต้องหาวิธีจัดการกับมันด้วยพวกคุณเอง ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็สามารถยุติการทดลองทางคลินิกของพวกคุณไปก่อน ถ้าเป็นเช่นนี้ก็จะสามารถประหยัดยาเกิดใหม่เก้าเสวียนส่วนใหญ่ยาให้พวกคุณได้.......”

แม้ว่าในทำเนียบขาวมีคนที่ยอดเยี่ยมอยู่มากมาย แต่ทูตพิเศษก็ทำหน้าที่รับใช้เฉพาะผู้บริหารระดับสูงสุดของทำเนียบขาวเท่านั้น

สำหรับเหล่าผู้ป่วยที่กำลังเข้าร่วมการทดสอบยานั้น ไม่ได้เป็นญาติของผู้บริหารระดับสูงสุดเลย ดังนั้นแนวคิดของผู้บริหารระดับสูงก็ง่ายมากเช่นกัน ถือโอกาสที่ยังมียาตัวนี้อยู่ เหลือไว้ให้กับตัวเองในยามฉุกเฉิน สำหรับญาติคนอื่นๆ แล้ว ภายใต้สถานการณ์ความจำเป็น ถึงต้องปล่อยไปมันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้อยู่เช่นกัน

ร็อดเจอร์สรู้สึกหัวโตขึ้นมาทันทีในเวลานั้น

หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้ เขาก็รีบเข้าไปในห้องทำงานของร็อดเจอร์สทันที เอ่ยปากพูดออกมาและตะโกนใส่เขาว่า “ร็อดเจอร์ส! คุณบอกว่าจะจองยาไว้ให้กับลูกชายของผมสี่กล่องไม่ใช่เหรอ! ทำไมเมื่อกี้คุณหมอถึงบอกว่า รอให้เขากินยากล่องสุดท้ายหมดแล้ว ก็เตรียมจะให้ยาเคมีบำบัดตามปกติกับเขาแล้วงั้นเหรอ!”

ร็อดเจอร์สพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “สมิธ ผมก็ไม่อยากจะผิดคำพูดเหมือนกัน แต่ทูตพิเศษที่มาจากทำเนียบขาวเพิ่งเอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนจากผมไปสิบกล่อง และตอนนี้ยาสิบกล่องนั้น ก็ได้เป็นวัสดุเชิงกลยุทธ์ระดับสูงสุดไปแล้ว นี่มันหมายความว่ายังไง ผมคงไม่ต้องอธิบายให้คุณฟังอีกแล้วใช่ไหม?”

เมื่อสมิธได้ยินคำพูดนี้ ก็เป็นเหมือนลูกบอลที่หมดลมไปในทันที

เขาเข้าใจถึงความหมายของร็อดเจอร์สอย่างมาก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาทั้งคู่ไม่มีสิทธิ์ในการพูดใดๆ เลย และทำได้เพียงเชื่อฟังคำสั่งเท่านั้น

ร็อดเจอร์สถอนหายใจในเวลานี้ และเอ่ยปากกล่าวว่า “ในตอนนี้ก็ทำได้เพียงต้องฝากความหวังไว้ที่ชุนเป นากามูระ แล้ว ถ้าเขาสามารถประสบความสำเร็จในการวิจัยยาเกิดใหม่เก้าเสวียนแบบย้อนกลับในเมืองจินหลิงได้ ปัญหาทั้งหมดก็จะหายไปทันทีเลย!”