เกณฑ์การลงทะเบียนสำหรับจี่ชิ่งถังคือหนึ่งหมื่นล้านหยวน ซึ่งมีมูลค่าประมาณหนึ่งพันหกร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ
ฟังดูแล้วเหมือนจะเยอะมาก แต่ในความเป็นจริง เพียงแค่ดูจากข้อมูลที่นับได้อย่างเปิดเผย ก็มีคนรวยเกือบสามพันคนทั่วโลก ที่มีทรัพย์สินเกินจำนวนนี้
นอกจากนี้ ยังไม่รู้ว่ามีจำนวนเศรษฐีที่มองไม่เห็นซึ่งก็ไม่เคยเปิดเผยทรัพย์สินของตนต่อสาธารณะมากเท่าไหร่
ดังนั้น มีคนลงทะเบียนห้าร้อยคนภายในสองชั่วโมง เย่เฉินจึงไม่ได้รู้สึกตกใจเลย
อย่างไรก็ตาม หม่าหลันและเซียวฉางควนที่อยู่ในบ้าน เพราะว่าข่าวการประมูลในครั้งนี้ ก็เริ่มรวมเป็นหนึ่งใจเดียวกันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
หม่าหลันเห็นฟีดข่าวบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ และแทบจะไม่ใช้ความคิดโพล่งด่าออกมาทันทีว่า “จี่ชิ่งถังนี้สมองเสื่อมไปแล้วหรือเปล่า! จัดการประมูลแค่นี้ เกณฑ์การลงทะเบียนเข้าร่วมจะต้องใช้ทรัพย์สินกว่าหมื่นล้านเลยเหรอ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเหรอ? การประมูลของผู้ใดจะกล้าอวดดีขนาดนี้!”
ในหัวใจของเซียวฉางควน มีเรื่องฝังใจเล็กน้อยกับจี่ชิ่งถังมาโดยตลอด
ก่อนหน้านี้เขาทำแจกันที่จี่ชิ่งถังแตกอย่างไม่ทันระวัง เขาตกใจกลัวจนเกือบเป็นโรคหัวใจวาย
กว่าจะหาโอกาสโยนความผิดให้เย่เฉินและอยากจะวิ่งหนี แต่สุดท้ายก็ถูกจับและตบหน้าไปหลายที มันช่างน่าอับอายจริงๆ
เซียวฉางควนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมยังคิดว่าซ่งหวั่นถิงคนนั้นจะมีความสามารถสักแค่ไหนจริงๆ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะใช้กลอุบายระดับต่ำๆ เช่นนี้ ซึ่งมันทำให้คนน่าตกใจจริงๆ”
ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ถามเย่เฉินว่า “ใช่แล้วเย่เฉิน คุณรู้จักกับซ่งหวั่นถิงเป็นอย่างดีไม่ใช่หรือ? ก่อนหน้านี้เธอเคยร่วมจัดการประมูลกับเป่าฟู่กุ้ย และยังได้ส่งจดหมายเชิญให้คุณ เรื่องในครั้งนี้เธอไม่ได้มาขอความคิดเห็นจากคุณบ้างเหรอ?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมไม่ได้มีเรื่องธุรกิจกับคุณซ่งอะไรเลย และคงไม่จำเป็นต้องมาปรึกษากับผมหรอก”
เซียวฉางควนพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “คุณไม่ใช่อาจารย์เย่ในปากของคนร่ำรวยเหล่านี้ที่อยู่ในเมืองจินหลิงหรอกหรือ? ก่อนที่พวกเขาจะทำการตัดสินใจอะไร หรือว่าพวกไม่ได้มาขอให้คุณช่วยดูดวงดูฮวงจุ้ยสักหน่อยหรือ? ผมจำได้ว่ามีคนคนหนึ่งจะซื้อบ้านหลังหนึ่งก็ยังต้องมาเชิญให้คุณไปดูให้ก่อนไม่ใช่เหรอ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...