ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3605

การปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะเพียงครั้งเดียวของเย่เฉิน คือตอนนั้นเรียกได้ว่ากระหึ่มไปทั่วทั้งงานประชุมซวนซวนเลยก็ว่าได้ แต่ว่า คนส่วนใหญ่ที่มาเข้าร่วมการประชุมซวนซวน ไม่ใช่คนท้องถิ่นของจินหลิง

ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งที่เย่เฉินแสดงออกมาในตอนนั้น ก็กดขี่ข่มเหงจนคนเหล่านั้นต้องเก็บเรื่องราวการกระทำของเย่เฉินเป็นความลับ

สำหรับหงห้า เว่ยเลี่ยง เฉินจื๋อข่ายและฉินกาง หากมีใครถามเรื่องราวการกระทำของเย่เฉินกับพวกเขา พวกเขาจะไม่หลุดพูดแม้แต่คำเดียว

ดังนั้น แม้ว่าจินหลิงจะเป็นที่ของเย่เฉิน แต่มีคนจำนวนน้อยในจินหลิง ที่รู้จักเขา รู้จัก "อาจารย์เย่"

สิ่งนี้ทำให้เฟ่ยเข่อซินงงมากขึ้น

เดิมที เธอคิดว่าเย่เฉินน่าจะเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยที่รู้จักกันดีในพื้นที่ ดังนั้นคนในท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงคงต้องให้เกียรติเขา

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาจะไม่ค่อยมีชื่อเสียงในท้องถิ่น ซึ่งแปลกจริงๆ

เฟ่ยเข่อซินขมวดคิ้วและพูดว่า:"ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้มันแปลกมากๆ และอาจารย์เย่ที่แซ่เย่นั้นก็แปลกๆ แต่ฉันนึกไม่ออกว่าปัญหามันคืออะไร"

เฉินอิ่งซานรีบพูดปลอบ:"คุณหนูไม่ต้องกังวลเกินไป บางทีไอ้แซ่เย่นั้นก็คงไม่มีทักษะที่แท้จริง และอาจไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงกับยาอายุวัฒนะ"

เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างหนักแน่น:"ซานซาน เธอจำเอาไว้ บรรพบุรุษกล่าวว่าสิ่งผิดปกติย่อมมีผี หกคำนี้เป็นหนึ่งในมาตรฐานทองคำสำหรับการตัดสินปัญหา หากสิ่งใดขัดกับสามัญสำนึกและทำให้เราไม่สามารถมองออกได้ มันก็ต้องมีบางอย่างที่เรายังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ เมื่อเราเข้าใจแล้ว เราจะสามารถมองมันออกได้อย่างแน่นอน"

นี่เป็นประสบการณ์ที่เฟ่ยเข่อซิน สรุปออกมาตั้งแต่ยังเด็ก

ตอนเด็กๆ เธอได้ดูนักมายากลแสดงมายากล และทุกๆ มายากลก็ดูมหัศจรรย์และลึกลับ จนเธอไม่สามารถหาเหตุผลได้เลย

สำหรับเด็กคนอื่นๆ พวกเขาจะแปลงความลึกลับนี้เป็นการบูชานักมายากลโดยตรง โดยคิดว่านักมายากลสามารถทำเวทมนตร์ได้จริงๆ

แต่ว่า เฟ่ยเข่อซินเชื่อมั่นเสมอว่า เหตุผลที่ว่าทำไมเวทมนตร์ทั้งหมดนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ ไม่ใช่ว่านักมายากลทำเวทมนตร์ได้จริงๆ แต่ตนยังไม่ได้เห็นความลึกลับในนั้นจริงๆ เลย