หลังจากที่เฉินอิ่งซานกลับมาจากป๋านจินฮ่านกง ก็รายงานสถานการณ์ที่เธอพบในเทียนเซียงฝู่ ให้เฟ่ยเข่อซินทั้งหมด
หลังจากที่ เฟ่ยเข่อซินได้ยิน เธอก็พูดอย่างมั่นใจทันทีว่า:"คาดว่าห้องเพชรของพวกเขา จะเก็บไว้ให้แขกคนสำคัญ บางทีอาจเป็นอาจารย์เย่"
พูดไป เฟ่ยเข่อซินยิ้มเล็กน้อย และทั้งตัวก็ผ่อนคลายลง และพูดว่า:"แบบนี้ก็ดีก ไม่แน่อีกไม่กี่วันฉันอาจจะได้เห็นอาจารย์เย่แล้ว"
เฉินอิ่งซานแลบลิ้น และพูดอย่างถอดใจ:"เพื่ออาจารย์เย่คนนั้น กล้าปฏิเสธบิล 10กว่าล้านได้ อาจารย์เย่คนนี้มีหน้าเกิดไปสำหรับหงห้าไปแล้วนะ!"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าเบา ๆ เม้มปาก และพูดด้วยความสนใจอย่างมาก:"ฉันอยากรู้จักอาจารย์เย่นั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ!"
ทันใดนั้น ดวงตาของเฟ่ยเข่อซินก็กระจ่างขึ้น แล้วพูดว่า:"ซานซาน ไปดูว่ามีคฤหาสน์ไหนบ้างที่อยู่ใกล้กับภูเขาและแม่น้ำในจินหลิง ถ้ามีก็ซื้อมาสักหลัง"
เฉินอิ่งซานถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณหนู ทำไมจู่ๆ ถึงอยากซื้อคฤหาสน์ในจินหลิงล่ะ?"
เฟ่ยเข่อซินยิ้มพูดว่า:"เมื่อถึงตอนนั้น จะขอให้อาจารย์เย่ท่านนั้นดูฮวงจุ้ยให้ฉัน!"
เฉินอิ่งซานตระหนักได้ทันที และรีบถาม:"คุณหนู คุณต้องการซื้อคฤหาสน์แบบไหน? ให้ฉันจัดข้อมูลมาให้คุณเลือกก่อนไหม?"
เฟ่ยเข่อซินโบกมือ:"แค่คฤหาสน์หนึ่งหลังเอง ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้น เธอไปดูเองเลย ถ้าโอเคก็ซื้อเลย ฉันมีความต้องการ 2 ข้อ หลังใหญ่หน่อย และไกลหน่อย"
สำหรับเฟ่ยเข่อซินแล้ว การซื้อคฤหาสน์ในสถานที่อย่างจินหลิงนั้น ไม่ว่าจะใช้ยังไงก็คงไม่เกิน 30 ล้านดอลลาร์สหรัฐ โครงการเล็กๆ แบบนี้ ไม่ได้สำคัญมากสำหรับเธอเลย และมันก็ไม่คุ้มที่จะเสียเวลา ดังนั้นให้เฉินอิ่งซานตัดสินใจเองก็พอ
เฉินอิ่งซานรู้สไตล์การทำงานของคุณหนูของตน มักจะเน้นเรื่องใหญ่มากกว่าเรื่องเล็ก ๆ เสมอ เรื่องเล็กๆ เธอคร้านที่จะยุ่ง จึงมอบอำนาจทั้งหมดให้กับลูกน้องของเธอ
เธอเลยพูดว่า:"ได้ค่ะคุณหนู ฉันจะไปทำเรื่องนี้ในเช้าพรุ่งนี้"
พวกเขาคิดว่าตัวเองได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี และจะไม่มีใครจับได้ แต่ต่อหน้ายอดฝีมือของสำนักว่านหลงเหล่านี้พวกเขาไม่มีที่หลบซ่อนเลย
เมื่อพวกเขาถูกพาลงจากรถ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะมีถุงผ้าสีดำทึบคลุมศีรษะ
นอกจากนี้ มือของสายลับเหล่านี้ ยังถูกมัดด้วยเคเบิ้ลไทร์ที่ขยายและหนาขึ้น อย่างมืออาชีพ
เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาหนี พวกเขาประสานมือ ไม่เพียงแต่ข้อมือ และแขนถูกผูกไว้ด้วยเคเบิ้ลไทร์ แต่นิ้วทั้งห้าของมือแต่ละข้าง ยังถูกมัดด้วยนิ้วทั้งห้าของมืออีกข้างด้วย
ในกรณีนี้ อย่าว่าแต่ให้พวกเขาหาคลิปหนีบกระดาษหรือใบมีดเพื่อหลบหนี ต่อให้ใบมีดวางไว้ข้างหน้าพวกเขา พวกเขาก็ไม่สามารถหยิบมันขึ้นมาได้
เมื่อทหารของสำนักว่านหลงพาพวกเขาทั้งหมดไปที่ชั้นใต้ดินชั้นสองของฟาร์มสุนัข คนเหล่านี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะมีสถานการณ์อะไรกำลังรอพวกเขาอยู่

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...