ณ เวลานี้
เช้าตรู่ในวอชิงตัน
ในฐานการวิจัยและพัฒนาของกองทัพ ร็อดเจอร์สและสมิธสูบบุหรี่ในสำนักงาน และข้างหน้ามีผู้บริหารของกองทัพ และหน่วยสืบราชการลับของสหรัฐ
เช้าตรู่ของวันนี้ หัวหน้าแผนกทั้ง 4 ของพวกเขาจัดประชุมฉุกเฉิน หน่วยสืบราชการลับของสหรัฐแจ้งการหายตัวไปของสายลับให้คนอื่นๆ ทราบ ในขณะที่ ร็อดเจอร์สแจ้งกับคนอื่นๆ ว่าการวิจัยผันกลับของยาไม่เคยคืบหน้า และยาที่ ชุนเป นากามูระส่งกลับมาก็ยังคงใช้ไม่ได้ผล
สมิธก็บอกข่าวร้ายกับทุกคนด้วย เขาติดต่อบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนในนามของFDAหลายครั้ง และแม้กระทั่งเพิ่มราคาของยาหลายครั้ง แต่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนยังคงไม่ยอมให้พวกเขามากกว่านี้อีก แม้จะเป็นยาเกิดใหม่เก้าเสวียนเพิ่มอีกกล่องเดียว
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ผู้ป่วยห้ารายก็จะต้องหยุดยา ภายในสองสามวัน
ผู้บริหารของหน่วยสืบราชการลับของสหรัฐก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน เขาพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยว่า:"สายลับของเราทุกคนที่เข้าไปในบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน หายตัวไปโดยไม่มีข้อยกเว้น สายลับเหล่านี้ทั้งหมดเป็นยอดฝีมือที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะหายตัวไปในบริษัทผลิตยาส่วนตัว ตอนนี้ได้ระงับการทำงานของสายลับอื่นชั่วคราว ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับข้อมูลลับเกี่ยวกับยาเกิดใหม่เก้าเสวียนในเวลาอันสั้น"
ตัวแทนกองทัพรู้สึกประหลาดใจมากกับเรื่องนี้ และพูดว่า:"สายลับเหล่านั้นของคุณแข็งแกร่งมาก พวกเขาหนีออกมาไม่ได้ไม่เท่าไหร่หรอก หรือว่าไม่ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กลับบ้างเลยเหรอ? "
"ไม่มีเลย"ผู้บริหารของสืบราชการลับของสหรัฐพูดอย่างช่วยไม่ได้:"ผมรู้สึกว่าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเป็นเหมือนหลุมดำ ตราบใดที่ผู้คนเข้าไป พวกเขาจะขาดการติดต่อโดยสิ้นเชิง ว่ากันว่าสายลับยุโรปหลายคนก็หายตัวไปเช่นกัน และไม่มีข่าวเผยแพร่ออกไปเลย"
"ใช่"สมิธพยักหน้าและพูดว่า:"ผมมีแผนจะไปซื้อยาจากพวกเขาอีกครั้งจริงๆ"
ผู้บริหารหน่วยสืบราชการลับของสหรัฐรีบบอกว่า:"งั้นผมไปกับคุณ ผมจะอ้างว่าเป็นผู้ช่วยของคุณ จะติดต่อกับผู้รับผิดชอบของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน เพื่อสืบดูเบื้องหลังก่อน"
สมิธพูดอย่างลำบากใจ:"ตอนนี้ผมยังไม่แน่ใจว่าพวกเขายอมพบผมหรือไม่ ถ้าพวกเขาไม่ยอมพบผม ผมอาจต้องไปที่คนกลางเพื่อไกล่เกลี่ย ดูว่าจะมีโอกาสได้เจอหรือไม่ ถ้าไม่เจอ ก็คงจะต้องกลับมาอย่างไร้ประโยชน์"
"ไม่เป็นไร"ผู้บริหารหน่วยสืบราชการลับของสหรัฐพูดว่า:"ได้เจอรึเปล่า ไปที่หัวเซี่ยก่อนค่อยว่ากัน!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...