ตราบใดที่เครื่องมือทางธรรม ความแข็งแกร่งของประสิทธิภาพของมันก็สัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกันสามด้าน
ประการแรกคือ วัสดุสำหรับการกลั่นเครื่องมือ
วัสดุยิ่งดี เครื่องมือทางธรรมก็จะยิ่งทรงพลัง เหมือนกับการตีดาบ ยิ่งใช้เหล็กดีเท่าไหร่ ดาบก็จะยิ่งคมและแข็งขึ้นเท่านั้น
ประการที่สองคือความสามารถของผู้กลั่นเอง
ยิ่งคนที่มีปราณทิพย์ และผลการฝึกฝนแข็งแกร่งเท่าไหร่ เครื่องมือทางธรรมที่กลั่นออกมาก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เช่นเดียวกับช่องว่างระหว่างคนธรรมดาและปรมาจารย์ตีดาบ ผ่านไม่ได้
ประการที่สาม ก็คือกำลังของผู้ใช้เองโดยธรรมชาติ
เครื่องมือทางธรรมทั้งหมด ไม่ใช่เครื่องจักรเคลื่อนที่ถาวรที่สามารถใช้ได้อย่างไม่มีกำหนด
อย่างเช่นยันต์ฟ้าร้อง มีเครื่องมือทางธรรมสองประเภท ประเภทที่หนึ่งคือ ผู้กลั่นจะฉีดปราณทิพย์เข้าไปในยันต์ฟ้าร้องโดยตรง ยันต์ฟ้าร้องแบบนี้ แม้แต่ผู้ที่ไม่มีผลการฝึกฝน ตราบใดที่เขารู้คาถา ก็สามารถใช้ได้
แต่ด้วยวิธีนี้ สามารถใช้ได้นานแค่ไหน และกี่ครั้งนั้น ขึ้นอยู่กับปริมาณปราณทิพย์ที่บรรจุอยู่ในยันต์ฟ้าร้องนี้
เหมือนหลักการของปืนฉีดน้ำ จะฉีดน้ำได้มากน้อยเพียงใด ไม่ได้อยู่ที่ว่าใครใช้ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเก็บน้ำไว้เท่าไหร่
อีกประเภทหนึ่งคือผู้กลั่นใช้ปราณทิพย์กลั่นในยันต์ฟ้าร้อง ทุกครั้งที่ใช้ จะต้องฉีดปราณทิพย์เข้าไป เพื่อใช้งาน
เย่เฉินในตอนนี้ ปราณทิพย์ในร่างกายค่อนข้างบริสุทธิ์ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะใช้วิธีที่สองเพื่อกลั่นมีดทะลุวิญญาณ
ด้วยวิธีนี้ มีดทะลุวิญญาณนี้ เขาสามารถใช้เพียงคนเดียวเท่านั้น และจะไม่มีใครใช้งานมันได้
เมื่อเห็นต้นไม้หนาทึบถูกตัดขาดในแนวทแยง จากนั้นครึ่งบนของลำต้นที่มีกิ่งหนาทึบก็ล้มลงอย่างกะทันหัน และทันใดนั้น นกจำนวนมากก็บินออกจากต้นไม้ กระรอกสองสามตัวก็วิ่งหนีไปด้วยความตกใจ
เย่เฉินเองก็ตกใจกับพลังอันยิ่งใหญ่นี้ แต่ว่ามันยังไม่จบ!
หลังจากที่ใบมีดคมตัดต้นไซเปรสต้นแรก มันก็จะไปต่อ และตัดต้นไม้ใหญ่สามต้นติดต่อกัน เมื่อมันไปถึงต้นไม้ใหญ่ต้นที่ห้า พลังของมีดทะลุวิญญาณก็ลดลงอย่างมาก และลำต้นของต้นไม้นี้ถูกผ่าครึ่ง ในที่สุดก็สลายไป!
ตรงหน้าเย่เฉิน ต้นไม้ใหญ่สี่ต้นล้มลงอย่างกะทันหัน และมีพื้นที่ขนาดใหญ่ว่างในป่าทึบในทันที!
เย่เฉินมองไปที่ฉากข้างหน้าเขา จากนั้นมองไปที่มีดเล็บหอยที่ไม่เป็นอันตรายในมือของเขา และพึมพำกับตัวเองว่า:"สิ่งนี้ แค่หนึ่งชั้นยังทรงพลังมากขนาดนี้ ถ้าสิบชั้นล่ะก็ คงจะโค่นต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นในคราวเดียวนั่นสิ? ! "
เย่เฉินไม่รู้ว่าพลังของการตัดต้นไม้ใหญ่หลายสิบต้นจะเป็นอย่างไร หากใช้กับโลหะและหิน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...