ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3655

นี่ทำให้เซียวฉางควนคิดว่า เหมือนคนขับรถบนโลกใบนี้ มีอาการหัวร้อนหลังพวงมาลัยทั้งหมด

แต่เมื่อเขาขับรถยนต์โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนคันนี้ จากสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด กลับไปยังTomson Riviera เขาพบว่าคนขับรถบนโลกนี้ เหมือนหายจากอาการหัวร้อนหลังพวงมาลัย ในพริบตา!

แค่เขาเปิดไฟเลี้ยว รถด้านหลังจอดห่างเขาเป็นหลายสิบเมตร และรีบเหยียบเบรกให้เขาเปลี่ยนเลนทันที

เพราะใครก็ไม่อยากเฉียดโดนรถหรูราคาเป็นสิบล้านแบบนี้

ถ้าหากเป็นคนที่ไม่ทันระวัง เป็นความรับผิดชอบของตัวเอง หรือรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว วงเงินประกันรถ 1-2 ล้าน ไม่พอเลยสักนิด

ดังนั้น นี่จึงทำให้เซียวฉางควนหลงใหลเรื่องได้หน้าได้ตา และพอใจเป็นอย่างมาก

ตอนเดินบนถนน เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นราชาบนท้องถนน ความรู้สึกที่เดินไปไหน แล้วเหนือกว่าคนอื่น เป็นประสบการณ์ที่เขาไม่เคยได้รับจากไหนมาตลอดชีวิต

เพราะเหตุนี้ ถึงปากเขาจะถามเย่เฉินว่าควรจัดการรถคันนี้ยังไง แต่ในใจกลับอธิษฐานให้เย่เฉินเก็บรถคันนี้ให้เขา

ผลปรากฏว่าเย่เฉินยังไม่ทันพูดอะไร หม่าหลันพูดอย่างตื้นตันว่า “ลูกเขย! ในเมื่อรถคันนี้เข้าประตูบ้านเราแล้ว ไม่ว่ายังไงห้ามส่งคืนไปเด็ดขาด!”

พูดจบ เธอลูบเส้นขอบรถสีทอง แล้วพูดอย่างน่าสงสารว่า “ทั้งชีวิต ฉันยังไม่เคยนั่งรถโรลส์-รอยซ์เลย! นายดูสิเราอยู่Tomson Riviera มาระยะหนึ่งแล้ว ถึงคฤหาสน์นี้จะดีที่สุดในจินหลิง แต่รถของบ้านเรา ไม่โดดเด่นในเขตพื้นที่นี้เลย รถที่เข้าออกที่นี่ทุกวัน ล้วนเป็นรถหรูหลายล้าน รถBMWซีรีส์5 ของบ้านเรา ทั้งสองคัน รวมกันยังเทียบไม่ได้กับราคารถแค่ครึ่งคันของพวกเขา ตอนนี้กว่าจะมีรถหรู ที่ระดับเดียวกับคฤหาสน์ของเราได้ไม่ง่ายเลย ไม่ว่ายังก็ห้ามคืนกลับไปเด็ดขาด!”

นานที เซียวฉางควนจะเห็นด้วยกับคำพูดของหม่าหลัน รีบพูดเสริมว่า “ใช่ลูกเขย! แม่นายพูดถูก! บ้านเราไม่ขาดอะไรเลย ขาดเพียงแค่รถหรูเท่านั้น!”

อันที่จริง เย่เฉินมีรถสปอร์ตชั้นยอดสองคัน