ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3654

“ให้เย่เฉินเหรอ” หม่าหลันได้ยินยิ่งไม่เข้าใจ “เซียวฉางควน นายหมายความว่ายังไง”

เซียวฉางควนรีบพูดว่า “คืออย่างนี้นะลูกเขย วันนี้ตอนเช้า นายไปดูฮวงจุ้ยให้คุณจานใช่ไหม ตอนบ่ายคุณจานมาที่สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด บอกว่าขอบใจนายมาก ที่ช่วยเธอดูฮวงจุ้ยคฤหาสน์หลังนั้น ยอมรับในความมืออาชีพของนาย ตอนแรกจะจ่ายค่าตอบแทนให้นายก้อนใหญ่ แต่นายดึงดันไม่ยอมรับ คุณจานเลยรู้สึกเกรงใจ จึงซื้อรถคันนี้ให้เป็นชื่อของฉัน และให้เทรลเลอร์ขนส่งรถยนต์มาที่สมาคม บอกว่าเป็นน้ำใจของเธอ ให้ฉันรับเอาไว้!”

เมื่อเซียวชูหรันได้ยิน อดตำหนิไม่ได้ว่า “พ่อ ทำไมถึงตัดสินใจเองแบบนี้ รับของแพงขนาดนี้แทนเย่เฉินได้ยังไง”

เซียวฉางควนพูดด้วยสีหน้าใสซื่อ “ชูหรัน ฉันไม่ได้อยากรับไว้ แต่เขาซื้อรถคันนี้ ภายใต้ชื่อฉัน ถึงฉันไม่รับ ตามกฎหมายแล้ว รถคันนี้ก็เป็นของฉัน ฉันก็ขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก......”

พูดพลาง เขารีบพูดกับเย่เฉินว่า “ลูกเขย พ่อไม่ได้ตัดสินใจแทนนายจริงๆ นะ แต่เพราะคุณจานมีเหตุผลจริงๆ เขาเห็นนายไม่รับเงิน เลยเอารถมาเป็นชื่อฉัน แล้วส่งมาให้ อีกอย่างเขายังพูดว่า สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดในชีวิตคือติดหนี้น้ำใจคนอื่น ถ้าฉันไม่ยอมรับรถคันนี้ เขาก็ไม่สนับสนุนให้เราจัดนิทรรศการวัฒนธรรมอีก......ดังนั้นประธานเพ๋ยเลยเกลี้ยกล่อมฉันสุดชีวิต เพื่อให้รับรถคันนี้เอาไว้......”

เซียวชูหรันพูดอย่างโมโห “พ่อ ถึงคุณจานเอารถเป็นชื่อของพ่อ อย่างน้อยพ่อต้องโทรหาเย่เฉิน ขอความคิดเห็นจากเขาสักหน่อยสิ! เขายังไม่ได้ตกลง พ่อจะตัดสินใจเองได้ยังไง”

เซียวฉางควนโดนเซียวชูรันตำหนิยกใหญ่ รู้สึกอับอายไม่น้อย เขาพูดว่า “เอ่อ......ฉัน......ฉันกลัวว่าไม่รับเจตนาดีของคุณจาน แล้วจะทำให้ผิดหวังไง......แกก็รู้ คุณจานไม่ใช่แค่ลูกค้าของเย่เฉิน ยังเป็นแขกคนสำคัญของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดด้วย......”

ขณะนั้น เย่เฉินยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “พอแล้วชูหรัน พ่อรับรถคันนี้ไว้ เพราะจนปัญญา คุณอย่าไปตำหนิเขาเลย”

เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น เขาโล่งใจทันที พูดอย่างซาบซึ้งว่า “โอ้! ลูกเขยแสนดีของฉัน! นายยุติธรรม เป็นกลางที่สุด!”

พูดจบ เขาถามอย่างหวาดระแวงว่า “ลูกเขย นายว่ารถคันนี้......ฉันควรจัดการยังไงดี”