ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3653

ใครจะไปคิดล่ะว่า ขณะนั้นเซียวฉางควนเอากุญแจออกมา กดปุ่มล็อกรถ

จากนั้นมีเสียงดังออกมาจากคัลลิแนน โลโก้รูปคนสีทองจมลงไปในกระโปรงรถ

จากนั้น ฝาปิดที่ทำจากทองเลื่อนมาจากด้านข้าง ปิดตำแหน่งของโลโก้รูปคนสีทอง

หม่าหลันกำลังจะยื่นมือไปลูบ จู่ๆ เห็นโลโก้รูปคนสีทองจมลงไปในกระโปรงรถ เธอถามอย่างตกใจว่า “โอ้ มันซ่อนได้ด้วยเหรอ อัศจรรย์มาก!”

เซียวฉางควนพูดอย่างเย้ยหยันว่า “ดูท่าทางไม่รู้ประสีประสาของคุณสิ ราคาโลโก้คนสีทองนี้ สองแสนกว่า ถ้ายืนแข็งอย่างนี้ตลอดเวลา ขืนเจอคนเห็นเงินแล้วตาลุกวาว หิวเงินแบบคุณ ต้องดึงมันไปแน่! เพราะฉะนั้นการออกแบบของโรลส์-รอยซ์ เข้ากับความต้องการของคนมาก เพื่อป้องกันไม่ให้คนแบบคุณทำเรื่องไม่ดี เมื่อล็อกรถ โลโก้รูปคนสีทองจะเก็บอย่างอัตโนมัติ!”

หม่าหลันโดนเซียวฉางควนเย้ยหยันอยู่นาน ถ้าเป็นปกติ เธอคงโมโหขึ้นมาแล้ว ไม่แน่อาจจวกหน้าเซียวฉางควนจนเละไปแล้ว

แต่ครั้งนี้ เธอกลับไม่โมโหสักนิด มองเซียวฉางควนด้วยสีหน้าประจบ ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังถามอย่างประหลาดมาก “เซียวฉางควน นายเอารถคันนี้มาจากไหน ยืมมาหรือเปล่า”

เซียวฉางควนพูดอย่างโอหัง “คำพูดคุณไม่เข้าหูเลย ยืมอะไรล่ะ รถคันนี้เป็นของผม! เป็นของเซียวฉางควน!”

พูดพลาง เขาเอาใบอนุญาตขับขี่รถคัลลิแนนคันนี้ออกมา โยนใส่หน้าหม่าหลัน แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ดูให้ชัดเจน ชื่อคนที่ขับขี่รถคันนี้ ในใบอนุญาต เป็นชื่อของใคร!”

หม่าหลันรีบเปิดใบอนุญาตขับขี่รถ ก้มมองช่องด้านหลัง เป็นชื่อของเซียวฉางควนจริงๆ เธออุทานอย่างตกใจ “ให้ตายเถอะ! เป็นของนายจริงๆ ! นี่......นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! นายซื้อรถแพงขนาดนี้ได้ยังไง!”

ขณะกำลังพูด เซียวชูหรันกลับจากเลิกงานพอดี เมื่อเข้ามาในลานบ้าน เห็นรถคัลลิแนน เธอถามอย่างตกใจว่า “พ่อ เอ่อ......เอาคัลลิแนนมาจากไหน!”

เซียวฉางควนหัวเราะคิกคัก หันไปมองเย่เฉิน พูดด้วยสีหน้าประจบ “เย่เฉิน ลูกเขยแสนดีของฉัน......เรื่องวันนี้ พ่อต้องอธิบายกับนายอย่างดี......”

เย่เฉินเห็นท่าทางของเซียวฉางควน เขายิ้มบางๆ มีคำตอบในใจแล้ว

เขาคิดว่า รถยนต์โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนของเซียวฉางควน เฟ่ยเข่อซินต้องเป็นคนให้มาอย่างแน่นอน

แต่เขาจงใจแสร้งถามอย่างไม่เข้าใจ “พ่อ เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับผมเหรอ”

เซียวฉางควนรีบมาตรงหน้าเย่เฉิน โอบเขาเอาไว้ พูดอย่างประจบว่า “ลูกเขยคนดี เรื่องนี้เกี่ยวกับนายสุดๆ ไปเลย! อันที่จริงรถคันนี้ ไม่ได้ให้ฉัน แต่ควรให้นาย!”