เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3662

ในเวลานี้ ในรถของเซียวฉางควน ก็เห็นเซียวเวยเวยที่กำลังเดินมาพร้อมกับเฉียนหงเย่น

หลังจากเห็นคนเดินมา คางของเขาก็เกือบจะหลุดอยู่บนพื้น และโพล่งพูดว่า: “แม่งเอ๊ย……หม่าหลัน……ปากเน่าๆของแกเคยปลุกเสกเบิกเนตรที่วัดชีเสียหรือเปล่า? ทำไมแกเรียกหาเฉียนหงเย่น เฉียนหงเย่นก็โผล่หัวออกมาอย่างกะทันหัน?!”

หม่าหลันก็ตกตะลึง และพูดพึมพำว่า: “ไม่น่าจะใช่นะ…….ฉันไม่ได้ไปที่วัดชีเสียมาสองสามปีแล้ว……..”

เซียวฉางควนพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า: “เธอผิดปกติเกินไปแล้วนะ……ฉันยังคิดว่าแปลกชะมัด”

หม่าหลันสงบสติอารมณ์ และพูดว่า: “คุณไม่เห็นเฉียนหงเย่นกับเซียวเวยเวยเดินมาด้วยกันเหรอ? บางทีเซียวเวยเวยเรียกเธอกลับมา”

เซียวฉางควนพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า: “ก็ถูก เนื่องจากว่าคนอื่นเขาเป็นสองแม่ลูก……”

และในเวลานี้ เซียวฉางควนก็คำรามบนระเบียง ทำให้นายหญิงใหญ่เซียวก็อดไม่ได้ที่จะมองไปตามทิศทางนิ้วของเขา

เมื่อมองไป แน่นอนว่าก็เห็นเฉียนหงเย่นซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเซียวเวยเวยด้วยท่าทางขี้ขลาดตาขาวในเวลานี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจและความกลัว

เมื่อบอกว่าเกลียดเฉียนหงเย่น นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเซียวฉางเฉียนแม้แต่น้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน