ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3662
ในเวลานี้ ในรถของเซียวฉางควน ก็เห็นเซียวเวยเวยที่กำลังเดินมาพร้อมกับเฉียนหงเย่น
หลังจากเห็นคนเดินมา คางของเขาก็เกือบจะหลุดอยู่บนพื้น และโพล่งพูดว่า: “แม่งเอ๊ย……หม่าหลัน……ปากเน่าๆของแกเคยปลุกเสกเบิกเนตรที่วัดชีเสียหรือเปล่า? ทำไมแกเรียกหาเฉียนหงเย่น เฉียนหงเย่นก็โผล่หัวออกมาอย่างกะทันหัน?!”
หม่าหลันก็ตกตะลึง และพูดพึมพำว่า: “ไม่น่าจะใช่นะ…….ฉันไม่ได้ไปที่วัดชีเสียมาสองสามปีแล้ว……..”
เซียวฉางควนพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า: “เธอผิดปกติเกินไปแล้วนะ……ฉันยังคิดว่าแปลกชะมัด”
หม่าหลันสงบสติอารมณ์ และพูดว่า: “คุณไม่เห็นเฉียนหงเย่นกับเซียวเวยเวยเดินมาด้วยกันเหรอ? บางทีเซียวเวยเวยเรียกเธอกลับมา”
เซียวฉางควนพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า: “ก็ถูก เนื่องจากว่าคนอื่นเขาเป็นสองแม่ลูก……”
และในเวลานี้ เซียวฉางควนก็คำรามบนระเบียง ทำให้นายหญิงใหญ่เซียวก็อดไม่ได้ที่จะมองไปตามทิศทางนิ้วของเขา
เมื่อมองไป แน่นอนว่าก็เห็นเฉียนหงเย่นซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเซียวเวยเวยด้วยท่าทางขี้ขลาดตาขาวในเวลานี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจและความกลัว
เมื่อบอกว่าเกลียดเฉียนหงเย่น นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเซียวฉางเฉียนแม้แต่น้อย
“ฝันไปเถอะ!”นายหญิงใหญ่เซียวโพล่งออกมาแทบจะไม่ลังเลว่า: “ตราบใดที่ยายแก่อย่างฉันยังมีชีวิตอยู่ หล่อนเฉียนหงเย่นก็อย่าได้คิดที่จะเข้าประตูบ้านของฉันตลอดไป!”
จากนั้น เธอพูดกับเซียวฉางเฉียนว่า: “ฉางเฉียน! โทรศัพท์แจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้! ก็บอกว่าโจรที่ขโมยเงินสองร้อยหยวนของฉันที่หามาอย่างยากลำบากกลับมาแล้ว! ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาจับตัวหล่อนไปซะ!! จำคุกหล่อนแปดปีสิบปี!”
เซียวเวยเวยรีบพูดว่า: “คุณย่าค่ะ! เรื่องนี้จะว่าใครผิด พวกเราทุกคนต่างก็มีความผิด ไม่ใช่ความผิดแม่ของหนูคนเดียวอย่างแน่นอน! ตอนนั้นถ้าย่าไม่รังแกเธอมาโดยตลอด แม้แต่ข้าวก็ไม่ให้เธอกิน เธอจะทำเรื่องแบบนั้นออกมาได้ยังไง!”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยอารมณ์โกรธเป็นอย่างมาก: “เวยเวย แกคิดดูให้ดีๆ ทำไมฉันไม่ให้นังสารเลวคนนี้กินข้าวด้วย? งั้นเป็นเพราะว่าหล่อนทำผิดต่อพ่อของแกมากมาย! หล่อนไม่เพียงแต่ทำผิดต่อพ่อของแก ยิ่งไปว่านั้นยังทำผิดต่อแกและไห่หลงด้วย ถึงกับทำผิดต่อฉัน ทำผิดต่อบรรพบุรุษตระกูลเซียวของพวกเรา! หล่อนทำให้คนในตระกูลเซียวของพวกเราขายหน้าไปหมดแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...