ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3661

จากนั้น เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูดด้วยความทอดถอนหายใจว่า: “เฉียนหงเย่นเป็นพี่สะใภ้ของฉัน พวกเราก็ล้วนซวยไปแปดชั่วโคตรกลายเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเซียว ดังนั้นพวกเราสองคนก็ถือเป็นคนที่ประสบชะตากรรมเดียวกันก็จะเข้าใจ……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หม่าหลันพูดด้วยความเสียใจว่า: “เฮ้อ! พี่สะใภ้เธอน่าสงสารกว่าฉัน! อายุมากขนาดนี้ ยังตั้งท้องแล้วแท้ง ทำร้ายร่างกายเกินไปจริงๆ ดังนั้นฉันอยากเรียกเธอออกมา นั่งรถใหม่ของบ้านพวกเราออกไปผ่อนคลายกัน แบบนี้อารมณ์ก็ดีขึ้นบ้าง!”

เซียวฉางเฉียนได้ยินหม่าหลันเสแสร้งพูดมากขนาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงเฉียนหงเย่นตั้งท้องแล้วแท้ง ก็โกรธควันออกหูในทันที ชี้ไปที่หม่าหลัน และด่าว่าอย่างโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้: “หม่าหลันแก……แก……แกมันนังสารเลว……ทั้งที่แกรู้ว่าเฉียนหงเย่นหนีไปตั้งนานแล้ว ยังแม่งมาสร้างความอัปยศอับอายให้กับกู……กู……กูจะทุบตีคนเลวระยำหมาอย่างแกให้ตาย!”

จากนั้น เซียวฉางเฉียนก็เตรียมที่จะโยนไม้ค้ำยันใต้แขนของตัวเอง และทุบตีออกไปที่บนหัวหมาของหม่าหลันในทันที

เมื่อหม่าหลันเห็นเซียวฉางเฉียนจะใช้ไม้ค้ำยันทุบตีตัวเอง ก็หวาดกลัวจนเหงื่อแตก

ไม่ต้องพูดถึงว่าเซียวฉางเฉียนสามารถที่จะทุบตีโดนตัวเองหรือเปล่า รถคัลลิแนนคันใหญ่ขนาดนั้นจอดอยู่ที่นี่ เซียวฉางเฉียนก็สามารถทุบไม้ค้ำยันลงบนรถคันนี้ได้อย่างง่ายดาย

หม่าหลันรู้สึกว่า นี่เป็นรถมูลค่าสิบกว่าล้าน ถ้าเกิดทุบพังจริงๆ ครอบครัวของตัวเองจะมีเงินที่ไหนไปซ่อนกัน?

ทุบให้ยุบยังพูดง่าย ไม่ซ่อนก็สามารถที่จะขับไปได้ แต่ถ้าเกิดทุบกระจกแตก ถึงเวลานั้นคงจะไม่สามารถเอาแผ่นพลาสติกมาห่อหุ้มหน้าต่าง หรือว่าใช้สกอตช์เทปติดหน้าต่างที่แตกร้าวเหมือนใยแมงมุมได้นะ?

กว่าครอบครัวของตัวเองจะมีรถหรูหราคันหนึ่งไม่ง่ายเลย ถ้าเกิดได้รับความเสียหายอีก ถ้าอย่างนั้นก็ร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตาไม่ใช่หรอกเหรอ?

ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ นายหญิงใหญ่เซียวรีบก้าวไปข้างหน้า คว้าแขนของเขาไว้อย่างแน่นหนา และโพล่งออกมาว่า: “ฉางเฉียน ทุบไม่ได้นะ! อย่าได้ทุบเด็ดขาด! แกไม่คิดถึงตัวเอง ก็ต้องคิดถึงฉันและไห่หลงนะ! ถ้าแกทุบไป พวกเราทั้งครอบครัวจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปยังไง…….”

เมื่อเซียวฉางเฉียนได้ยินคำพูดนี้ น้ำตาของความอัปยศอดสูก็ไหลรินลงมาในทันที และพูดด้วยความสะอึกสะอื้นว่า: “แม่……ผมไม่ได้ต้องการต่อต้านกับแม่ แต่หม่าหลันหล่อนรังแกคนมากเกินไปจริงๆ!”