เซียวฉางเฉียนโมโหมาก ด่าพลาง ตะเกียกตะกายขึ้นมา ยื่นมือไปคว้าไม้เท้า เตรียมจะขึ้นไปบนระเบียงตัดสินแพ้ชนะกับหม่าหลัน
ถึงนายหญิงใหญ่เซียวจะโมโหเช่นกัน แต่เธอรีบรั้งเซียวฉางเฉียนไว้ แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ตอนนี้หม่าหลันพลิกตัวจากพวกรากหญ้าแล้ว เราหาเรื่องเธอไม่ได้ แกอย่าออกไปเลย!”
เซียวไห่หลงได้ยิน ก็หงอยลงทันที พูดอย่างเศร้าสร้อยว่า “ใช่พ่อ ไม่ได้ยินที่เวยเวยพูดเหรอ ตอนนี้งานของเธอ เป็นเพราะเย่เฉินจัดการให้ ครอบครัวเราอาศัยเงินเดือนเวยเวย เลี้ยงปากท้อง ถ้าพ่อล่วงเกินหม่าหลันตอนนี้ พรุ่งนี้ครอบครัวเราอดอยากแน่......”
เซียวฉางเฉียนสีหน้าไม่สู้ดีอย่างมาก พูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “เอาตรงๆ นะ เย่เฉินช่วยเวยเวยจริง ช่วยพวกเราด้วย นับว่ามีบุญคุณกับเรา ในเมื่อเขาเป็นลูกเขยหม่าหลัน งั้นสิ่งที่หม่าหลันล่วงเกินฉันเมื่อก่อน ฉันไม่ถือสาหาความกับเธอก็ได้......”
พูดถึงตรงนี้ เซียวฉางเฉียนพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “แต่ตอนนี้เธอมาตะโกนชื่อแม่แกอยู่ใต้ตึก นี่เป็นการตบหน้าฉันไม่ใช่เหรอ บ้านเขากับบ้านเราห่างกันไม่มาก ตอนนั้นแม่แกขโมยเงินย่า แล้วหนีไป ย่าแกยังแจ้งตำรวจ เรื่องนี้ใช่ว่าหม่าหลันจะไม่รู้ นี่มันหาเรื่องกันชัดๆ”
เซียวไห่หลงพูดเสียงทุ้มว่า “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่ถึงเรารู้อยู่แก่ใจ คงทำได้เพียงแสร้งทำเป็นเลอะเลือน! ผมไม่อยากนอนหิวบนเตียงแทบตาย เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว......”
เซียวฉางเฉียนก็หดหู่ ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาโบกมือไปมา ถอนหายใจแล้วพูดว่า “เฮ้อ!!! ช่างเถอะ! ไม่ทะเลาะกับคนด้อยการศึกษาอย่างเธอละ ถือซะว่าเธอเห่าอยู่ใต้ตึก! เดี๋ยวเห่าจนเหนื่อย ก็ไสหัวกลับไปเอง!”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างเห็นด้วย “ฉางเฉียน แกมีความก้าวหน้าขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้ว! สามารถปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ ถึงจะเป็นลูกผู้ชาย แต่ก่อนแกไม่ได้ลำบากมาก!”
ตอนนี้ หม่าหลันตะโกนเรียกอยู่ด้านล่างตึกมานานแล้ว ไม่เห็นความเคลื่อนไหวใด จึงพูดอย่างโมโหว่า “ยัยแก่นั่น กับเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง สองพ่อลูกหดหัว ต้องแอบอยู่ในบ้านแน่ๆ! แต่ละคนเป็นเต่าหดหัว ไม่มีใครกล้าออกมาเผชิญหน้า!”
เซียวฉางควนส่ายหน้าพูดว่า “ในเมื่อพวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้า งั้นเรากลับกันเถอะ!”
“ไม่ได้!” หม่าหลันส่งเสียงไม่พอใจ พูดอย่างแน่วแน่ว่า “ถ้าไปตอนนี้ พวกเขาคงคิดว่าคนอย่างหม่าหลัน มีความสามารถแค่นี้!”
“อ้อ ใช่!” หม่าหลันพูดจบ รีบยื่นหัวออกมา พูดกับเซียวฉางเฉียนว่า “ฉันเพิ่งได้รถยนต์โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน สิบล้านกว่าเชียวนะ!”
เซียวฉางเฉียนจ้องรถยนต์โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน โมโหจนตัวสั่น
ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวที่อยู่ข้างๆ ได้ยินราคารถสิบล้านกว่า ลูกตาแทบจะโดนรถคันนี้ดูดออกมา
เซียวฉางเฉียนสะกดกลั้นความโกรธ ถามอย่างเย็นชาว่า “เธอได้รถก็เรื่องของเธอ จะมาอวดที่บ้านฉันทำไม”
หม่าหลันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “โอ้ๆๆๆ ฉันไม่ได้อวดนาย! ฉันมาหาเฉียนหงเย่นเมียนาย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...